11 juli 2005 22.32 uur.
Een intens gevoel van geluk komt over me heen (Hans)....................... Koptelefoontje op, Child in Time van Deep Purple, nummer zoveel uit onze top 1212 op Mp3.
|
Net een mooie zons-ondergang achter de rug, 1/4 maantje boven mijn hoofd, dadelijk weer zo'n prachtige sterrenhemel. |
|
Vanmiddag om 5 uur zijn we uit Camaret vertrokken, een plaatsje vlak bij Brest. Op naar La Coruna!!!! We zitten in de Golf van Biscaje! Weerberichten voor de komende drie dagen zeker nog noord-oostelijke winden. Alleen......... nu even niet. Zachtjes tokkelt ons Soleetje, stroom zat dus. Pc aan en schrijven. Anja ligt te slapen, ik mag straks.
De tandarts: Die kon weinig voor Hans doen, de wortel is doormidden gebroken, er uit dus. We blijven nog twee dagen liggen, veel te veel wind en ook nog uit de verkeerde hoek. Toen we ook hier in de haven dik 65 Euro af mochten rekenen zijn we rap vertrokken. Lekker weer voor anker op de Rade. Beter uitzicht en is gratis. De volgende ochtends schijnt de zon, windje in de goede hoek en om half twaalf gaat de stroom de goede kant heen lopen. We lichten het anker en varen de baai uit. Nog zo'n 50 andere schepen varen de haven uit en doen hetzelfde. We gaan naar Guersey. We ronden Cape le Hague en zien in de verte het eiland Alderney liggen.
|
Daar gaan we niet heen, daar komt altijd de douane langszij en die houdt niet van buitenlandse katten!! |
|
Het wordt een mooie tocht, volop zon en de wind blijft lekker doorstaan.
| Voor de haven van Guernsey, st. Peter Port, ligt een groot en best wel oud, cruiseschip voor anker. Dat moet wel een soort welkom voor ons zijn, want een uurtje later vertrekt ie. Vlak naast de haveningang ligt een klein baaitje, daar laten we ons anker vallen. Uiteindelijk liggen we daar met 7 andere schepen voor anker. Mazzel moet binnen blijven, ze houden hier niet van buitenlandse katten. |
|
|
De volgende ochtend gooien we de dieseltank vol, dus toch nog even in de haven geweest. Diesel 65 euro-cent per liter, da's de moeite toch? We vertrekken naar Camaret een baaitje bij de ingang van Brest in Frankrijk. We zijn daar al vaker geweest. |
|
|
Mooie zeevogels, alleen een beetje schuw. Hans probeert al jaren ze mooi te fotograferen, lukt steeds niet. Zie hier een voorbeeld. |
|
Het is zo'n 140 mijl varen en het is weer een mooie tocht. Het laatste stukje gaat door het "Chenal du Four". De stroom giert daar doorheen en er zijn nogal wat rotsjes onder water waar je beter omheen dan overheen kunt varen. Veel mensen zijn er best wel huiverig voor, zeker als je er voor de eerste keer doorheen moet. Het is onze vijfde keer, die vrees is wel voorbij. We moeten zien dat we rond elf uur morgenochtend bij de ingang zijn. Het tij kentert dan en dan gaat de stroom meelopen. Helemaal geen probleem want rond twaalf uur vannacht is de wind op en moeten we op de motor verder.
|
Even rekenen hoe snel we moeten varen zodat we op tijd bij "le Four" zijn. Dit is de vuurtoren aan het begin. We zijn niet de enigen, van overal komen er kleine stipjes op onze radar. Ze komen dichterbij en uiteindelijk zien we de schepen ook met het blote oog. Wat wil je, we moeten er allemaal op ongeveer dezelfde tijd zijn. Het roze streepje hiernaast is ons "spoor". |
| Rond de klok van elf komt de toren in zicht. Het is nog een beetje nevelig. Voor ons een stuk of zes zeilboten, achter ons zien we er wel acht. Uiteindelijk ronden we allemaal dezelfde toren en slingeren we tussen de ondiepten door. De wind steekt weer op en we zeilen rond twee uur de baai van Camaret in . |
|
|
Hier verlaten we Chenal du Four weer, dit zijn de laatste torentjes voordat we de rade van Brest op varen. Al weer twee jaar geleden dat we hier geweest zijn. De vorige keer (2003) hadden ze al extra meerboeien gelegd. Service voor de gasten, hoeven ze niet te ankeren als de haven vol mocht zijn. Die meerboeitjes worden natuurlijk op de fijnste plekken neergelegd. En uiteraard moet je er voor betalen. In de baai is een jachthaven aangelegd, speciaal voor passanten. Die bleek al weer te klein te zijn en ook dit jaar zijn er weer extra steigers bijgelegd. |
| We varen de baai uit. Even later krijgen we bezoek. Een mooie duif komt vragen of er nog post te verzenden is. We moeten hem teleurstellen, alles gaat voortaan via E-mail. Hij blijft ons een half uurtje gezelschap houden en dan jaagt Hans hem weg. Als ie nu niet vertrekt, wordt dat z'n dood. Over een paar uur afvliegen wil zeggen dat ie de wal nooit meer zal bereiken en dus verdrinkt. Dat is zonde voor zo'n mooi beest. |
|
Ja, en zo zijn we weer terug bij het verhaal van de golf van Biskaje. Het stipje op de radar is voor ons langs gevaren, dichterbij dan 6 mijl is ie niet geweest en we hebben hem ook niet gezien. Hans gaat de trap op, we hebben de gewoonte elke tien minuten even rond te kijken of alles goed is buiten. Hij steekt zijn hoofd onder de doghouse en schrikt zich het apelazerus van een rood licht aan stuurboord. Na twee gemiste hartslagen denkt ie:"dat kan niet, er is niks op de radar te zien!" Klopt ook, het is het laatste stukje van de ondergaande maan. Het topje van de sikkel, net zo rood als de ondergaande zon. Even later is het stikdonker. Een mooie sterrenhemel boven de boot. Er staat wat deining, "petite houle" op z'n frans. Het is nu 1 uur in de nacht, tijd voor een bakje koffie buiten. Ons Soleetje snort rustig zijn 1400 toeren per minuut. We gaan 7,1 mijl over de bodem en over een uurtje wisselen we de wacht.
12 juli 2005. Uiteraard nog steeds in de golf van Biskaje. Het wordt licht, het zonnetje gaat schijnen, de zee is diepblauw en er komt wind uit de noord-oosthoek. Het Soleetje mag de rust in en de zeilen nemen het werk over. We komen een paar vissersbootjes tegen. We zitten nu op de drempel van het continentaal plat. In een afstand van slechts 35 mijl verandert de diepte van het water van 100 meter in 4.500 meter. Daar moet dus wel vis zitten. De Golf van Biskaje is berucht vanwege het slechte weer en de hoge golven. Nu kunnen de meeste zeiljachten en natuurlijk ook de vrachtschepen best tegen veel wind. Maar komt er hier nu een echte storm opzetten dan ontstaan er hier ontzettend hoge golven met brekers er op. Dat komt omdat het water over zo'n kort stuk zo ondiep wordt. En juist die brekers maken het voor schepen wel heel zwaar. De Golf ligt dan ook vol met scheepswrakken. Maar het kan ook ontzettend mooi zijn hier. Het is niet alleen belangrijk dat je weet met wat voor weer je vertrekt, (dat kun je zien als je rond kijkt,) veel belangrijker is het dat je weet wat voor weer het over een paar dagen is op de plaats waar je aan wilt komen!!!! Als je op het juiste tijdstip vertrekt en zorgt dat je je weerkaartjes binnenhaalt en bestudeert, kun je een redelijk betrouwbare weersvoorspelling maken.
|
Het is niet alleen belangrijk dat je weet met wat voor weer je vertrekt, (dat kun je zien als je rond kijkt,) veel belangrijker is het dat je weet wat voor weer het over een paar dagen is op de plaats waar je aan wilt komen!!!! |
|
|
Kaart met isobaren. Met de afstand tussen de isobaren, dat zijn de kronkellijnen rondom een hoge druk gebied of een depressie, kun je de windrichting en de sterkte berekenen. |
Je kunt ook windkaarten binnenhalen. Veel simpeler, peiltjes geven de richting en sterkte van de wind aan. Je weet op deze manier niet waarom dat zo is, wij prefereren de weerkaarten. |
Toen we bij Camaret die weerkaartjes via de SSB radio en de PC binnenhaalden, bleek dat we minimaal 4 dagen noord oostelijke winden zouden hebben van zo'n windkracht 3 tot 4. Dat is dus wel heel erg mooi en zo vaak komt dat niet voor in deze tijd van het jaar. Vandaar ons adrupte vertrek.
|
Zo maar wat plaatjes die we mooi vinden. |
|
De dag gaat verder, we trekken een rifje en halen het er weer uit. We doen om beurten onze dutjes, spelen een beetje met Mazzel. Anja maakt een heerlijke schotel als avondmaal, en Hans doet zijn laatste dutje voordat bij zonsondergaan de wacht gewisseld gaat worden. Om 22.00 uur staat hij weer naast de kooi. Anja is binnen wat aan het knutselen en ineens roept Hans: "Anja, als je tijd hebt, er zijn hier een paar dolfijnen die je graag willen zien".
|
Struikelend komt ze naar buiten. Het zijn er wel een stuk of 15 zelfs met een baby dolfijntje van krap 30 cm lang. Ja, dit is mooi! Een half uurtje later gaat de zon vuurrood onder, helemaal vergeten daar ook een foto van te maken! |
Van tijd tot tijd even buiten zitten en goed rond kijken. 2 Keer een schip op de radar gezien. De afwas moet nog gedaan worden en er moeten nog een paar E-mailtjes de deur uit. Dat gaat via onze SSB zender. Dat gaat langzaam en afhankelijk van de zonnevlekken, weersomstandig heden, tijdstip van de dag etc. duurt een half A4 tje toch al gauw 2 tot 5 minuten om het te verzenden. Maar ja, tijd zat! Als dat gedaan is even onze positie, barometerstand, windsnelheid enz. opschrijven in het logboek. De draadloze Aldi koptelefoon op, Mp3tje in de speler en lekker buiten genieten van de sterren, de halve maan en de muziek. Is dit nu niet een droom, te mooi om waar te zijn?? Om 03.00 uur wisselen we de wacht. Hans maakt Anja's kopje koffie en kruipt dan in zijn kooi. Morgen weer zo'n dag!
13 juli 2005. Nog steeds in de Golf van Biskaje. 09.00 uur, Anja maakt Hans wakker. "Je moet er uit, ik ben moe en wil slapen". "Nog iets speciaals gezien?" "Nee" antwoord Anja. Mazzel valt Hans z'n voeten aan, een nieuwe dag is begonnen.
|
De clubvlaggetjes wapperen in een wind kracht 4 in het bakboords want. Stuurboord hangt geen vlaggetje van een gastenland meer want we zijn in Niemandsland. Rechts een kaartje hoe we hier gekomen zijn. Linksonder ligt La Coruna. De rode streep is ons spoor. |
|
|
"Verdomme, hij zit weer verstopt" moppert Hans, terwijl er voor hem alweer een leuke klus in het verschiet ligt. Hij maakt de ontluchtingslang los zodat de druk af kan blazen. Bruin pus met bijbehorende geur pruttelt in de emmer. In Nederland is de vuilwatertank voor de toilet per 2009 verplicht gesteld. In de USA is het al zo en op gedeelten van de Carieb ook. Lozen? 3 mijl buiten de kust!! Ons heeft de tank tot op heden alleen maar ellende gebracht. In La Coruna zullen we hem leegpompen en dichtplakken. Vanaf dan gaat de toilet weer rechtstreeks over boord, net als bij al die andere schepen. |
|
Toch zit er een weersverandering aan te komen. Van donkerblauw verkleurt het water naar heel licht blauw en 's-avonds gaat de zon toch anders onder dan de vorige dagen. |
|
Anja's wacht zit er op en ze kruipt in haar kooi. Traditioneel doet Hans de afwas. Hij droogt een bord af en kijkt door het raam naar buiten. Ziet ie twee dolfijnen naast de boot springen! "Anja, slaap je al?" Geen antwoord. Het is weer een hele kudde. De mooiste sprongen en buitelingen. "Anja, slaap je nou nog?" Weer geen reaktie. Dan zal ze haar rust wel nodig hebben. Hans geniet er alleen van. Een uurtje later waren ze er nog steeds. Stikke donker, maar je hoorde ze achter de boot blazen en je kon hun lichtsporen door het water duidelijk zien. Deze avond zien we de maan niet meer onder gaan. Vlak voor ons vaart een vissersboot, met een boog vaart ie om ons heen. Dan verdwijnt de maan, even later ook ons toplicht. MIST! En niet zo'n beetje ook. Als we ons toplicht niet meer kunnen zien is het zicht minder dan 20 meter! Niet zo'n prettige situatie als je weet dat er 6 vissersboten om je heen varen die allemaal op hetzelfde kleine plekje vissen waar wij nu toevallig ook zijn. "Anja, nu echt wakker worden, het is mistig!" Suffig komt ze naar boven. "Ik zie niets". Nou dat klopt. Anja achter de radar, daar is ze goed in. Ze plot alle vissers en na een half uurtje zijn we van ze af. Er komt nog een ander schip hard aanvaren, moet minstens 17 knopen lopen. Hij vaart voor ons langs, niets gezien, alleen maar geroken! Het wordt licht en langzaam verbetert het zicht.
|
Links ligt op 500 meter een vissersboot. Rechts varen we La Coruna binnen. Vijf voor 10, 65 uur na vertrek liggen we in de haven. |
|
| We blijven hier twee dagen liggen. Vertrekkers overal vandaan, liggen om ons heen. Zweden, Denemarken, England, Belgie, Nederland, Frankrijk, ga zo maar door. En allemaal hebben zij iets wat wij niet hebben. Zij voeren een Spaanse gastenvlag in het want. Dat hoort zo, uit respect voor de gastvrijheid van de vreemde natie, voer je hun vlag in het stuurboords (rechts) want. Omdat we de wereld rond willen hebben we heel wat vlaggetjes nodig. |
|
Anja heeft hiervoor een zak met gekleurde stofjes meegenomen. Al ras wordt er een Spaans vlaggetje in elkaar genaaid. Zo, nu horen wij er ook bij!!!!!!
Verder lezen? Klik op de button "Spanje/Portugal" hier links.
