Hier komt ons reisverhaal te staan. We proberen dat regelmatig aan te vullen met verhaaltjes en plaatjes. Nu staat er nog niets en dat klopt, we moeten nog vertrekken! Dat doen we ergens in de maand mei 2005.
Zo'n kale pagina is eigenlijk ook niets! En eigenlijk zijn we al aan onze reis begonnen want we hebben ons huis verhuuurd. Over 3 weken gaan we er uit, het loopt dan tegen 1 april 2005. We hebben goede huurders gevonden, eigenlijk hebben zij ons gevonden, maar dat komt uiteindelijk op hetzelfde neer. We hadden het probleem van de opslag van de spulletjes die ons dierbaar zijn. Waar laat je ze. Opslaan bij een verhuisbedrijf kan, maar wordt erg duur als de periode wat langer wordt. Bij familie of kennissen? We kunnen ons niet goed voorstellen hoe het gaat als die zouden gaan verhuizen, of als hun relatie op de klippen zou lopen. Ze zullen zeker niet met een glimlach onze spullen verhuizen naar hun nieuwe onderkomen!
|
|
|
We hebben een containertje gekocht en in de tuin gezet. Dat is waterdicht en kan op slot.
|
We dachten dat we daar ruimte genoeg in zouden hebben om onze dierbare spulletjes te bewaren. Eerst de binnenzijde afgewerkt met piepschuim voor isolatie. Toen een boekenkast ingebouwd, die wilden we toch al bewaren. Alles wat klein is in plastic koffers gepakt.De foto voordat we hem dicht deden is mislukt want er was geen tijd om die te nemen. Ons containertjes zit nu zo vol dat alles er uit valt als de deur opengaat. |
|
We wonen ondertussen al op de boot en we zijn verhuisd naar onze ligplaats aan het Haringvliet.
Het is nu eind april en ons vertrek komt steeds dichter bij. De waslijst van klussen wordt aan de ene kant korter, aan de andere kant komt er weer het nodige bij. Het wordt tijd om alle vertrekkers stress even van ons af te gooien. We gaan een weekje zeilen! Samen met leden van onze zeilclub "de Viking" uit den Bosch gaan we op de jaarlijkse Englandtocht. Voorlopig is dit voor ons de laatste keer dat we daar mee mee kunnen gaan. Dat geeft toch wel wat sombere momenten. Wat hebben we in de loop der jaren plezier met die mensen gehad!
|
We vertrekken met onze oude zeilen. De nieuwe liggen al een poosje klaar, maar die willen we rustig "inzeilen". Dat doe je als het niet te hard waait. Ga je meteen met nieuwe zeilen bij harde wind varen dan verdwijnt de snit welke met zo veel zorg in het zeil is gemaakt als sneeuw voor de zon. Dus een plaatje met oude zeilen, maar met de kotterfok roller en onze SSB antenne achter op de paal. De zonnepanelen komen er over een paar weken op, en dan zijn we klaar!! (Voor de echte zeilers onder ons: Ja, het genualeioog staat inderdaad te ver naar achter!) |
We verlaten rond een uur of 12 het Haringvliet via Stellendam, op weg naar Oostende. Veel wind staat er niet en na twee uren drijven onder uitgeboomde genua starten we uiteindelijk toch ons Soleetje. Tevreden knorrend brengt die ons tot voor Westkapelle, waarna we toch weer verder kunnen zeilen. Rond elf uur 's-avonds komen we aan. We mogen nog een half uurtje wachten op de car-ferry en dan kunnen we naar binnen. Een glaasje, en hup naar bed. De volgende ochtend horen we de stem van Robert (de havenmeester) al van verre bulderen. Zijn stem bestrijkt de hele haven, zonder dat hij zich daarvoor in hoeft te spannen. Vooral op drukke zomerdagen komt dat van pas! Een groot deel van de zeilclub is al naar England overgestoken, veelal op de motor. We hebben tijd genoeg en willen mijlen maken, uiteraard onder zeil. We varen naar Duinkerken. De wind staat noord-oost, we gaan dus pal voor de wind, kunnen we de nieuwe setup van de spinnakerbomen uitproberen. Na 6 keer gijpen (met de wind van achter van links naar rechts draaien, een hoop werk omdat dan de zeilen omgedraaid moeten worden) varen we Frankrijk binnen. Ander gastenvlaggetje hijsen en we kunnen zo de haven inzeilen. Dat was weer een mooie tocht. Dat gijpen met de spinnakerbomen gaat goed, alleen nog vaste neerhouders maken, want de bomen springen meer dan verwacht.
We zijn in Frankrijk, daar hebben we een vlaggebrief nodig. De onze is verlopen en we zijn vergeten om hem te laten verlengen. We zouden immers naar England varen en niet naar Frankrijk. Goede raad is niet zo duur, we verlengen hem gewoon zelf. De kans dat de douane komt controleren is niet zo groot in deze tijd van het jaar. Onze vlaggebrief is een mooie. De foto is gemaakt in Marseille toen de boot nog niet van ons was. Toen heette de Fiddlesticks nog "Lemon". Op de vlaggebrief stond ook nog die oude naam vermeld. We hebben, speciaal voor onze wereldreis een paar stempels laten maken. Uiteraard de scheepsstempel, maar we hebben ook een "notarisstempel" laten maken. Die ziet er erg officieel uit en kan in de "apenlanden" die we gaan bezoeken van grote waarde blijken. Niet dat we willen zeggen dat Frankrijk een "apeland" is ........
|
|
|
Het wordt avond en het koelt flink af. Morgen draait de wind van het noordoosten naar het zuidwesten. Dat geeft gehaaid mist zegt Hans. Uitslapen! We steken ons kacheltje aan, en samen met de buren van de Peer Gynt drinken we een borreltje. Dat worden er al ras een paar meer en muziek klinkt alom. Peter speelt oude liedjes, |
|
|
Het licht gaat uit, de kaarsen gaan aan en na een leuke avond denken we lekker uit te kunnen slapen. Dat pakt echter anders uit. Rond een uur of negen wordt er op de boot geklopt. Hans roept nog dat we straks wel komen betalen, maar het kloppen gaat door. "Bonjour monsieur, douane"! Oh shit, nu gaan de poppen dansen. We laten trots onze zeebrief zien, maar ze willen de "Lettre de pavillon" zien. We kunnen er niet onderuit, dus halen we hem tevoorschijn. |
We blijven liggen in Duinkerke. Het is mistig met "poor" visibility volgens de navtex. De volgende dag steken we over naar Ramsgate. Vlak voordat wij losgooien vaart de douaneboot ook uit. Een zwaai en ze zijn weg, waarop wij even later ook vertrekken. Halve wind naar Ramsgate is natuurlijk altijd mooi. Het eerste stuk gaan we op de motor door de geul naar Gravelines vanwaar we de zeilen hijsen voor de oversteek. In aanvang niet te veel wind, naarmate we dichter bij England komen gaat het harder waaien. Bij Ramsgate waait het al een knoop of 25 en vlak voor de haven ingang worden we beloond met een golftopje wat heel sierlijk, doch duidelijk aanwezig, de kuip in rolt. Anja ziet het komen en bleef droog, Hans zag het niet en was dus drijfnat. Het is een uur of 6 als we aankomen, mooi op tijd voor het feest vanavond wat om 8 uur gaat beginnen. Het engelse bier stroomt flink in de glazen, wij drinken niet zo veel als de rest, morgenochtend moeten we rond een uur of 11 afvaren naar Vlissingen en het blijft flink waaien. Vooral de terugtocht vanuit Ramsgate is een mooie tocht geworden. Lekker windje, schuin achter in de kont.
| Meestal 5, soms 6-7 Bf. We leggen een knoop in de vlag omdat die teveel tegen het blad van de windvaan slaat. Eigenlijk slingert het schip te veel op de vaan bij voor de windse koersen als het harder gaat waaien. We kregen een mailtje van iemand die het verhaal in de "Zeilen" van de maand mei, over onze boot had gelezen. Hij zegt dat de vaan meer gekanteld zou moeten zijn en daar kan hij best gelijk in hebben. Gaan we zeker uitproberen. Zo zie je, aan onze lijst komt nooit een einde. |
|
|
Natuurlijk schijnt niet de hele tocht de zon. Vlak voordat we de shippinglane gaan oversteken komt er een klein gemeen regenbuitje aanzetten. De radar laat dat mooi zien. De grote vlek rechts onder en het kleine vlekje links veranderen in een paar minuten in een grote vlek, juist als we net tussen de grote schepen zitten! Hoeveel waren het er ook weer? Het zicht is zo slecht dat we er maar eentje van kunnen zien. |
|
Zo zijn we dus toch weer thuis gekomen, zonder al te veel kleerscheuren! Oh ja, we hebben nog een keer een plas dieselolie over de kuipvloer gehad. Hans was vergeten het kraantje te monteren! Dat is alleen nodig als we onder helling varen. Als je op de boot woont ligt die recht, dan vergeet je dat. Via Oostende komen we uiteindelijk in Vlissingen waar we het laatste feest mogen meemaken van de Bossche Englandvaarders. We genieten van de muziek van de "Dutch Sailing Brass Band". Het klinkt dit jaar veel mooier dan de andere jaren. |
|
Een paar dagen later is het alweer Hemelvaart. Alweer vrij voor de werkenden onder ons. Zo ook voor Liesbeth (dochter van Hans) en Job (haar vriend dus). We wilden nog eens naar England gaan varen, maar het klimaat zit niet mee. Twee weken echt zeilweer achter elkaar komt hier ook niet zo vaak voor. Uiteindelijk wordt het een tochtje naar Zierikzee en de Roompotsluis. Jammer, maar wel gezellig. |
|
Ja, zo zonder Liesbeth en Job wordt het toch weer erg stil aan boord. Eigenlijk vinden we dat we, zeker voor de grotere oversteken, een beetje onderbemand zijn. Dus.......... we hebben een bemanningslid erbij! Hoe gaat ie heten? Hans zijn jongste dochter Margriet zei: "Jullie moeten hem Mazzel noemen, omdat ie mazzel heeft dat ie bij jullie mag zijn en dat ie mee mag rond de wereld en ik niet" |
|
Nu we het toch over Margriet hebben. Vaak zit ze hoog in de lucht. Bomen verzorgen. Maar voor een echte paaldans is ze zeker ook te vinden. |
|
|
En zo loopt de kalender langzaam verder. Inmiddels hebben we ons afscheidsfeest gehad. Hiernaast zie je onze uitnodiging. Uitnodiging te laat ontvangen? Geeft niets, als we terug komen geven we weer een feestje!
Het feest was heel leuk, veel mensen en een berg afscheidskadootjes. Alweer is het een avond van afscheid nemen en deurtjes dicht doen. Wie zullen we nog terug zien? |
|
|
Anja wordt erelid gemaakt van de duikclub waar ze jaren lid van geweest is. www.ad-fundum.org Hans krijgt vlaggen speciaal voor de Fiddlesticks gemaakt. Die zullen we zeker in het bakboord want blijven voeren! Langzaam vertrekken onze gasten, waarna we met een klein groepje doorgaan totdat we eruit gegooid worden. Het was een fijne, heel speciale, avond. Maarrrrrr, we zijn nog lang niet klaar!! |
|
|
We monteren de zonnepanelen en sluiten de kabels aan. Dat werkt! Voor het eerst hoeven we niet meer aan de walaansluiting. We kunnen zelfs de broodbakmachine gebruiken zonder dat we een muntje van 50 cent in het gleufje op de wal hoeven te schuiven. De watermakers zijn gemonteerd en opnieuw geconserveerd. We gaan ze pas gebruiken als we in de Golf van Biskaye zijn. Er komt nu echt schot in. De boot gaat nog een laatste keer de wal op. Kunnen we de "zoetwateraangroei" verwijderen. Met een pannespons schuren we onze Coppercoat antifouling een beetje op zodat er verse koper tevoorschijn komt. Die groeit in het zoute water waar we naartoe gaan, voorlopig niet meer aan. Op zoet water werkt het beduidend minder goed. Twee uur noeste arbeid en het onderwaterschip is klaar voor de start. |
We gaan de Windpilot stuurinrichting anders monteren. Hij blijkt onder een foute hoek te zijn gemonteerd. Gauw aanpassen, op de wal gaat dat ook makkelijker. Jan bedankt voor de tip!
Het is inmiddels de langste dag geworden, nu wordt het toch echt tijd om te vertrekken. Nog een modificatie en dan zijn we zo ver. De boegspriet moet nogmaals aangepast worden. De kunststof ankerrollen zitten te dicht bij het midden. Het gevolg is dat het anker niet overboord wil omdat dat aan de trommel van de rolgenua blijft hangen. Je moet dat met je handen wegdrukken en vroeg of laat gaat zoiets natuurlijk helemaal fout. Voor je het weet heb je een vinger minder. Alweer een dag naar de sodemieter!
We krijgen veel emails met vragen over de boot. Vaak gaan ze over de wasmachine. "Zeker alleen in de haven"? Nee, we wassen ook onderweg. De wasmachine loopt dan op onze omvormer.
| Alleen......... Dat water warm maken kost, terug gerekend naar onze 12 volt, heel erg veel stroom. Teveel, dat kunnen we niet binnenhalen met onze zonnepanelen en windgenerator. We kunnen eigenlijk alleen wassen als de motor gelopen heeft. De motor warmt het water van onze boiler op. Het water van de wasmachine loopt via een thermostaatkraan. Hebben we een 40 graden wasje, dan zetten we de kraan op 40 graden. Spoelen gaat met koud water, net als "thuis". |
|
Dat we later vertrekken komt niet alleen door technische problemen. De meeste probleempjes kunnen we onderweg ook wel oplossen. Het zijn meer de dingen welke geregeld moeten worden en vanwege de nederlandse bureaucratie compleet fout lopen. Probeer eens een Visa pas te vernieuwen omdat de huidige begin 2006 verloopt. "Wanneer gaat u dan op vakantie mijnheer? Over 2 weken zegt u? Dan is begin 2006 toch goed? Oh, U gaat op wereldreis? Dat zou ik ook wel willen! Hoe lang zegt u? Zo zzo, dat is niet mis. Dan sturen we hem toch in 2006 naar u toe. Kan dat niet? Sturen we het toch gewoon naar uw huisadres! Wat is uw huisadres? U heeft geen huisadres? Hoe kan dat nou? Weet u wat? Stuurt u maar een emailtje, dan komt het goed." Twee dagen later wordt er gebeld."Mijnheer, u moet een briefje schrijven, er staat geen handtekening op uw email". Om een lang verhaal kort te maken.............Na twee weken komt iemand die aan onze steiger woont langs met de post. "Er lagen twee aangetekende stukken voor jullie op het postkantoor. Ik heb ze maar voor jullie meegebracht" Dan vraag je je toch af, waarom aantekenen? En wat zat er in? Juist onze Visa kaarten!
Met de betaalpasjes gaat het nog mooier. Er worden uiteindelijk 2 passen verstuurd naar onze postbus die we al geen drie maanden meer hebben. (dit ondanks tientallen telefoontjes en 7 bezoeken aan de bank.) Uiteraard worden ze geblokkerd. Nieuwe pincodes, alweer nieuwe pasjes en alweer naar het oude postbus adres. We hebben de laatste weken per week meer dan duizend kilometer gereden voor dit soort ellende. Daarnaast gaan er natuurlijk allerlei automatische afschrijvingen gewoon door. Sinds 1 april hebben we geen normale telefoon meer, dus ook geen ADSL en ook geen internet. Toch wordt het elke maand gewoon weer afgeschreven. Electriciteit van het woonhuis? We zijn nu bijna 3 maanden verder, nog steeds geen eindafrekening. Uiteindelijk hebben we de bank opdracht gegeven om alle automatische incasso's te blokkeren. Joost mag weten waar ze de bevestiging daarvan heen sturen.
Het blijft mooi weer, de wind blijft weer in de oosthoek. We brengen onze auto's weg en we vertrekken!!!!!!!!
23 juni 2005. En nu zijn we ook echt weg!!! Doodmoe verlaten we Stad aan 't Haringvliet. We hebben er drie maanden gewoond op onze boot in jachthaven Atlantica. Een aanrader voor vertrekkers! En vlakbij zit Sip Joukema, de mastenmaker. Kan nog veel meer dan masten maken! We varen naar de overkant van het Haringvliet en gaan onder Tiengemeten voor anker. Het is bloedje heet, 30 graden en geen zuchtje wind. Zwemmen dus en nog eens en nog eens. We gooien alles wat nog geen plaatsje heeft in de achterhut. Zo, da's opgeruimd. Tot laat in de nacht zitten we met een glaasje wijn in de kuip, heerlijk. We stellen ons voor dat het over een tijdje altijd zo zal zijn! We krijgen een Email binnen van JSP, onze gasflessen staan morgen klaar in Bruinisse.
24 juni 2005. We starten de motor en brommen naar Bruinisse, laden de flessen in en varen gelijk verder. Wat een hitte in die haven. Blij dat we niet hoeven te werken! We varen naar de Roompotsluis. Onderweg komen we een Standfast 40 tegen. Een oude klant van Hans, meer een vriend tegenwoordig. "Wanneer kom je ons achterna??" roepen we. "Over 3 jaar" roept Cor terug. We varen even naast elkaar en dan scheiden onze wegen zich. Weemoed bekruipt Hans. Weet je het zeker dat je wilt vertrekken?............. We meren af bij de sluis en roepen de sluiswachter op. Hoe hoog staat het water? 90 cm boven NAP. Dat is te hoog voor ons, kunnen we niet onder de vaste brug door. Een uurtje wachten dus. Vlug een frietje eten bij de snack naast de sluis. Het laatste frietje uit Nederland! We varen de sluis door en overnachten aan de buitenkant aan de steiger. Midden in de nacht schrikken we wakker van een donderklap. De hitte is voorbij.
25 juni 2005. Na een onrustige nacht schrikt Hans s'morgens om 8 uur wakker. De Staverse kotter die achter ons lag afgemeerd, vaart bij zijn vertrek met zijn boegspriet tegen onze kont. Net langs de windvaan tegen de zwemtrap. Hij vertrekt en kijkt niet eens om. Het gaat goed met de Nederlandse watersporters, vroeger zouden ze even gevraagd hebben of alles Oke is, nu vertrekken ze met de Noorderzon. Een uurtje later vertrekken wij ook. Een warrig zeetje wacht ons buiten op. Wind 4 uit de noord en de stroom er bijna tegen in. Alles is grijs, en weer die twijfel bij Hans. "Is that all there is??" Na een bakje koffie gaat het al beter, we draaien richting Nieuwpoort. Een mijl of 50 te gaan en het gaat net wat harder waaien. Met een mooie 5 Bf ruime wind en daarna in de kont blazen we naar het Nieuwpoortse pompstation. De windvaan doet het perfect, geen geslinger meer, beter dan dat we zelf kunnen sturen. Zelfs met de spinnakerboom in de genua stuurt het goed. Onze Fiddlesticks loopt als een trein! Dit ondanks dat we een hele inboedel meeslepen! Nadat we een grote Jeanneau, een Breehorn 44 en nog een Victoire 12.20 voorbij gevlogen zijn (we blijven kinderen) komen we om half 4 in Nieuwpoort aan. We tanken alle drie de tanks vol, ruim 300 liter kan er bij. 300 x 40ct =120 euro. Mooi verdiend. De havenmeester wijst ons een box en we zijn er al weer 27 kwijt voor een nacht. We gaan in het clubhuis een biefstukje eten, de laatste lekkere voor de komende tijd. We zijn nog even te gast bij Carl op zijn catamaran waarmee hij solo een rondje Atlantic of misschien nog verder gaat varen. We verlossen hem van twee biertjes en twee witte wijntjes. Zo'n catamaran moet licht zijn anders vaart het niet. Dankzij ons bezoekje vaart ie weer wat sneller! We zullen hem wel weer ergens in de Spaanse Ria's tegen komen. Het blijft 5 waaien uit noordoost. Morgen weer verder.
26 juni 2005. Vannacht heerlijk geslapen, geen Staverse Kotters in de buurt om zorgen over te maken, we liggen veilig in een box.
We varen rond een uur of 10 uit richting Boulogne. Eigenlijk willen we wel in een keer door naar Cherbourg, de wind staat uit de goede richting.
|
Maar we zijn doodmoe. De vermoeidheid van al het rennen en ook de emoties van het vertrek wegen veel zwaarder dan we gedacht hadden. Het weerbericht voorspelt 5>6 Beaufort uit noord-noordoost. De dag begint een beetje grijs, maar al snel breekt het zonnetje door. De barometer geeft stabiel 1023 Mb aan. Met de boom er in jagen we door de Pas van Zuidcote en voor we het weten zijn we Duinkerken voorbij. |
|
|
Achteraf waren we blij dat we dat gedaan hebben. Op de windvaan surfen we van de golven af, we hebben zelfs even de 11,2 knopen aangetikt. We rollen de genua in om de kotterfok (een kleiner voorzeil wat we gebruiken als het hard waait) uit te rollen. Dat gaat veel te zwaar, er moet iets fout zitten! Klopt, boven draait de val om het profiel mee. |
Om 19.00 uur zeilen we de Rade van Boulogne binnen. Een prachtige tocht geweest. Gemiddelde snelheid 7,7 Kn. We meren af aan zo'n veel te korte vingersteiger en gaan op onderzoek uit naar het kotterfok probleem. Uiteindelijk rolt de fok uit. We willen hem naar beneden halen om de topwartel te bekijken. Hij zakt net iets meer dan een meter, daar blijft het bij. Niet meer omhoog of omlaag, zo vast als een huis! We binden hem vast en gaan de wal op. Te moe om te koken lopen we een dik half uur naar de Pizzaria. Morgen een vrije dag, eerst het kotterfok probleem oplossen!
27 juni 2005. Het kotterfok probleem was zo opgelost. Gewoon de GOEDE val losgooien en dan komt ie zo naar beneden!!! Omdat we hem dan toch beneden hadden heeft Anja meteen een mooie takeling aan de val gemaakt. Om te zorgen dat de val in de toekomst niet weer om het stagprofiel draait monteert Hans eindelijk de stopper die we al bijna 2 jaar aan boord hebben. Nu we toch bezig zijn monteren we ook de grotere selftailer (ook al sinds december 2004 aan boord) op de plaats van de oude vallier. De oude vallier verhuist naar de onderkant van de mast en gaat zijn carriere verder als "reeflier" Op zich allemaal simpele ingrepen, maar het is weer 20.00 uur als we er mee klaar zijn. Uitvaren hebben we vandaag dus niet gedaan. Morgen gaan we verder, liefst direct naar Cherbourg of desnoods st. Vaast. We zijn de liggelden van bijna 30 euro per nacht meer dan zat. Bij Cherbourg en st. Vaast kunnen we tenminste gewoon ankeren.
28 juni 2005. Na eerst nog gesleuteld te hebben aan het lenspompje van het achtercompartiment , varen we om kwart over elf uit Boulogne weg. We laten het rif in het grootzeil nog even zitten want er zijn toch wind voorspellingen van 5 Bf. De zee is een beetje rommelig, maar wind? Ho maar! Rif er uit, schoot in het midden en ons Soleetje mag de rest doen. We zetten koers naar Cherbourg, als we pech hebben moeten we 25 uur motoren. "Securite securite securite" roept de marifoon op 16. "Extra bulletin meteoroligique. Canal sept-neuf" Dus overschakelen naar kanaal 79 om te horen dat er een extra waarschuwing was voor stormachtige oostelijke winden met onweer. Elk half uur werd het herhaald. Intussen zakte onze barometer ook elk uur een Millibar, zelfs een keer in een uur twee millibar. Dat belooft dus wat. Na overleg toch maar besloten om bij te draaien naar Dieppe. Min of meer hoger wal. Dan maar zonder fok, we varen toch zo goed als plat voor de wind en Hans heeft geen zin om met de boom op het voordek te gaan rommelen. Even later ziet Hans in de verte een grijs vaartuig op hoge snelheid aankomen. "We worden dadelijk geenterd zegt ie." Er vaart een grijs motorschip langs, dit keer geen Douane maar de Gendarmerie. "Die hebben zeker dat verhaal over onse vlaggebrief gelezen, dat wordt spannend" zegt Anja. "Nee hoor, ze varen door" zegt Hans. Nee dus, ze draaien om, laden een snelle Zodiac uit en voor je het weet zit de gendarme bij ons aan boord.
|
"Bonjour monseigneur, votre passaport et Lettre de Pavillon svp". Mazzel kijkt geboeid toe als Anja de papieren pakt en laat een vreselijk miauwww horen als ie niet mee naar buiten mag.
|
|
|
"Dieppe". "Et apres?" vraagt hij. "Tour le monde" antwoord Hans met zijn schoolfrans. "Combien d'annee?" "Zeg maar 10 jaar" soufflert Anja. "Dix? Oh lala c'est mon reve!!!" "Bon journee!!". De Zodiac komt weer langszij en weg zijn ze weer. Normaliter worden onze papieren nooit gevraagd, willen ze nu allemaal onze stempels zien?? Op het kaartje hiernaast: even bijgelegen tijdens de controle. |
We varen de haven binnen en meren in een box af. Nu, het is bijna 1 uur in de nacht, nog steeds windstil en geen bliksem te zien. Misschien vannacht als we slapen?
29 juni 2005. Nee dus, geen bliksem of windvlaagje te zien. We hebben het idee hier een paar dagen te blijven, maar toen we 38,40 euro voor een nacht af moesten rekenen zijn we op dit idee terug gekomen.
30 juni 2005. Met een "veel windwaarschuwing uit het westen" vertrekken we met stralende zon en oostenwind naar Fecamp. Dat wordt dus de hele weg op het Soleetje. Het wordt donker en ziet er best dreigend uit.
| Hier en daar een bliksemschicht boven land. Net voordat we bij Fecamp zijn gaat het zonnetje even schijnen, lang genoeg om dit plaatje te maken, de rotswand van Fecamp. Een mijltje nadat we dit plaatje geschoten hebben barst het los. Binnen een paar minuten komen de kopjes op de golven. We liggen nu fijn afgemeerd aan de leizijde van een grote vingersteiger en de wind giert door het want. Morgen 25 knopen uit het westen, voor ons weer een vrije dag! |
|
|
Vandaag ben ik 8 weken oud geworden! Voor de eerste keer zelf naar buiten geklommen. Was best wel eng hoor! Eerst even rondgesnuffeld en nou mag ik niet eens op het gangboord lopen als we varen. Ik durf dat best wel hoor!!! |
We blijven een paar dagen in Fecamp liggen. Uiteidelijk komt toch al het voorspelde slechte weer over ons heen. De boten liggen rollend naast elkaar afgemeerd. We hebben een ruime box en liggen met wat extra lijnen aan alle kanten vrij.
3 juli 2005 Om 9 uur varen we de haven uit. Gisterenavond nog even 56 euro liggeld afgerekend, loopt onderhand buiten ons budget. We varen vandaag naar Cherbourg, wind is er niet, dan maar op de motor. Maar dat heeft ook voordelen. Hoewel het geen maandag is, wordt dit toch onze wasdag (zondag). Na een half uurtje varen is het water in de boiler zo warm dat de wasmachine aan kan.
|
Buiten drogen is geen optie, dus hangt Anja haar lijntje binnen. We laten ook de spoelprogramma's op warm water lopen, dan kunnen we de laatste spoelgang overslaan, dat scheelt weer water. Heerlijk zo'n luxe aan boord, moet eigenlijk ook wel, onze boot is ons thuis nietwaar. Hoewel, er varen veel boten rond zonder deze luxe. Met een emmer kan het ook, dat weten we. Het leuke van zo'n wasmachine? |
|
Het zal zo'n 84 mijl zijn naar Cherbourg. Hoe je het ook berekent" zeg je? Simpel, inderdaad. Als je 6 mijl per uur vaart, dan doe je daar 14 uur over. Je hebt 5 uur stroom mee en 9 uur tegen. Oh ja, we willen graag bij daglicht aankomen en natuurlijk 's-morgens niet te vroeg op. Dus ook vandaag lukt dat weer niet. We hebben dus weer de volle stroom tegen als we bij Barfleur de hoek om willen.
|
Ja, het is echt windstil! Op het rechterplaatje maken we voor van de boeg een foto van ons spiegelbeeld in het water. Leuk he? Zo maar midden op zee. |
|
|
Het wordt kouder, tijd om onze nieuwe overlevingspakken aan te trekken. We hadden het er net over dat we de hele reis nog geen zeilpak aan hadden gehad....... |
|
Maar nu wordt het echt fris. Ze zijn warm, we blijven er mee drijven, aan de lezer te beoordelen hoe we er nu uitzien.
En ja hoor, we hebben het weer voor elkaar gekregen. Om half 11 liggen we in de volle tegenstroom voor Cherbourg. Dat wordt dus weer in het donker ankeren!
|
Om half 12 laten we in de stikdonkere binnenrade ons anker vallen. Dat wordt de eerste "gratis" nacht van de velen die nog komen gaan. Eigenlijk zijn we nu pas echt "onderweg". De wind neemt, zoals voorspeld, weer flink toe. Morgen moet het 7 Bf gaan waaien, mooi weer om ons ankergerei te gaan uitproberen. En inderdaad, om 8 uur in de ochtend staat Hans naast zijn kooi. Er is iets niet goed met ons anker. We krabben! Hoe kan dat nou? |
Foutje Hans!! We halen het anker op, varen wat verder naar de hoek en laten het weer naar de bodem zakken. Eerst 20 meter, voelen dat het pakt, nog eens 20 er bij, klapje achteruit en we liggen. De zon blijft schijnen maar het gaat toch wel erg hard waaien nu het koudefrontje over komt. Er komen kopjes op de golven en de windmeter gaat meerdere keren over de 35 knopen heen. Twee andere boten die naast ons voor anker liggen vertrekken naar de haven. Fijn voor ons, kunnen we wat meer heen en weer zwaaien. In de Rade van Cherbourg valt altijd iets te zien. Of het nu een kapotte sleepboot is die door een andere sleepboot wordt binnengesleept, of een Hallberg Rassy die zijn genua niet meer opgerold krijgt. De sleepboot had geen problemen met zijn sleep. Die Rassy is bijna een uur bezig geweest om zijn zeil naar beneden te sjorren. Jammer dat die schipper niet weet dat als hij 10 rondjes vaart met losse schoten, zijn zeil ook netjes opgerold is. Je weet toch dat alles uiteindelijk niet meer werkt? Zorg dan dat je een oplossing hebt!
|
We vermaken ons best. Anja heeft een klimtouw gemaakt dat we voortaan achter aan de boot overboord hangen. Mocht Mazzel in het water vallen, dan kan die zelf aan boord klimmen. Dat hebben we ergens in een boekje gelezen. Dus vandaag is het een mooie dag om Mazzel klimles te geven. Anja sprenkelt een paar druppels Valeriaan op het touw. |
|
|
|
Toen we gisteravond de Rade binnenvoeren zagen we al een grote donkere vlek liggen. Dat bleek vanmorgen een Amerikaans oorlogsschip te zijn. Wat een welkom he? |
| Zo zie je maar, allerlei leuke dingen zie je hier. Waarom gaat iedereen toch in die haven liggen? Het enige wat je ziet zijn de boten die naast je liggen. Die Hallberg Rassy van hierboven met z'n rolfok? Ja, dank zij zijn rolfok heeft ie ook eens een onderzeeer van dichtbij gezien! |
|
Het wordt al weer later, de wind zwakt weer wat af. Morgen komt er opnieuw een hoop wind. We zullen dan toch de haven in moeten. Op zoek naar een tandarts, Hans heeft een kroon afgebroken.
Veder lezen? Klk dan op de button "Biskaje" links.
