Onze boot is een Beneteau First 42. Gebouwd in 1983 in Frankrijk. Als het water dieper is dan 2.30 meter, lopen we niet aan de grond. Als de bruggen hoger dan 19.30 meter zijn, blijft de mast overeind staan. Als we afmeren in een box in een jachthaven moeten de palen 4.05 meter uit elkaar staan anders zitten we klem. Gebouwd van polyester, een gietijzeren vinkiel eronder en een balansroer. Fijn snel schip, hoewel, als we vertrekken zal het allemaal wat langzamer gaan, we sjouwen nogal wat gewicht mee!
Het heeft zoekwerk op het internet gekost voordat we deze boot hadden gevonden. In Nederland lag er geen, in England eentje die net een osmosebehandeling had gehad, in de USA een stuk of vijf, maar dat was te ver weg. In Frankrijk vonden we onze boot, een beetje verwaarloosd, een beetje osmose op het onderwaterschip, en een beetje olie lekkage van de motor. En, na flink onderhandelen via het internet, voor een goede prijs.
|
De boot lag in de oude haven van Marseille aan het einde van de steiger afgemeerd. Treurig lag ze daar op een nieuwe eigenaar te wachten. |
|
|
Toen we uit Marseille vertrokken viel het allemaal nog wel mee, maar al gauw bleek dat de zuidooster 7/8 die al een week gestaan had behoorlijke hobbels op het water veroorzaakte. |
|
Twee dingen waren meteen al duidelijk. Het stuurwiel moest vast zitten. Doodeng met een loszittend stuurwiel! En er moet een buiskap op. Niet eentje van stof, maar een echte doghouse, liefst met luidsprekers er in voor de buitenmuziek.
In Port Napoleon aangekomen werd de mast er afgehesen en een weekje later stond de boot in Nederland. Net voor de kerst 2002. Konden we meteen aan de gang.
|
Als eerste hebben we tekeningen van de diverse mogelijkheden gemaakt. De kap moet hoog genoeg zijn om onder te vertoeven, moet uiteraard buiswater tegen houden, je moet er doorheen naar voor kunnen kijken, en ook nog er overheen als je achter het stuurwiel staat. En natuurlijk moest het moooooooi zijn!! Uiteindelijk kozen we de middelste. Hebben we veel ruimte onder voor zeilpakken en kuipkussens. |
Omdat het Kerstmis was hadden we tijd om wat te doen dus direct met de kap begonnen. We konden binnen in een verwarmde hal staan, dat maakt het werken ineens een stuk aantrekkelijker dan dat zeilen op de Middellandse Zee.
Zo'n doghouse maken lijkt heel erg moeilijk, maar eigenlijk heb je niet meer nodig dan wat watervastverlijmd triplex, een paar kg epoxyhars, een decoupeerzaag en een stuk of 50 lijmtangen. Het moet natuurlijk wel sterk zijn, je moet er met twee man op kunnen staan als het grootzeil opgedoekt wordt en de grootschoot trekt er natuurlijk ook flink aan.
|
|
|
Vergeet niet vluchtluiken aan de voorzijde in te bouwen in plaats van vaste ramen. Als ze open kunnen kan de wind er door waaien als je in een warm land voor anker ligt. Neem wel vluchtluiken, die blijven langer zitten als er een golf over komt. Er kwam een RVS zwem-plateau achter op de spiegel, met zwemtrap. Dit plateau wordt gedeeltelijk om de windvaanstuurinrichting heengebouwd zodat demontage door vreemden wat bemoeilijkt wordt.
|
We hebben gekozen voor de Wind Pilot Pacific plus. Dezelfde hadden we ook op ons vorig schip en die was erg goed bevallen. Deze vaan stuurt met een pendulum welke een hulproer bedient. In geval van nood hebben we zo een extra roer. EN, de service van WindPilot is ongeevenaard. 100% |
|
|
Fiddlesticks voor anker in Alderney |
Kijk eens op de site. www.windpilot.de |
Een windvaanstuurinrichting houdt de boot op een constante koers ten opzichte van de windrichting. Er wordt geen stroom voor verbruikt. Nadeel is dat als de wind draait de boot ook een andere koers over de grond gaat varen.
Ook werd een electrische stuurautomaat ingebouwd. Eentje die met een hydraulische zuiger en oliepomp de boot op kompaskoers houdt. Dat doet die perfect als het roer van de windvaan in het midden is gefixeerd. Je krijgt dan een stuurgedrag van een S spant. Voordeel dat de boot exact op koers blijft en niet met de wind mee draait. Nadeel is natuurlijk het grote stroomverbruik.
|
Om al dat stroomverbruik de baas te kunnen kwam er een RVS paal achter op het schip. We plaatsten in een raamwerk onze Ampair Pacific windgenerator. Boven op de paal kwam onze radar. Op de langere tochten slepen we een proppellortje wat met een lange lijn aan een dynamo verbonden is. Dat geeft voor elke mijl per uur die we varen een amp/h stroom en dat gaat 24 uur per dag door. Behalve als we sneller dan een knoop of 8 varen, dan komt de proppellor boven water. (een ramp om binnen te halen) Daarnaast hebben we 3 zonnepanelen van 90 watt . |
|
We haalden de motor er uit om een paar keerringen te vervangen. Er kwam meteen een nieuwe keerkoppeling achter de motor. De oude slipte vaak en schakelde soms helemaal niet meer. Moeilijk afmeren!
|
Het teakdek kreeg een poetsbeurt, alle rubber werd verwijderd, opnieuw gerubberd, |
|
Het hele interieur werd grondig schoongemaakt en voor je het weet was het weer voorjaar.
|
We doopten het schip en gaven het de naam "Fiddlesticks". Bij het dopen werd eerst de fles champagne gedeeltelijk leeggedronken waarna de schipperse overging tot de doopplechtigheid. De eerste twee keer kaatste de fles terug van de boegspriet zonder kapot te gaan. Bij de derde, deze keer heel felle worp, klapte de fles weer niet, maar het lijntje waar de fles aan vast zat schoot los en de fles zonk. Bubbeltjes in het water was het laatste wat we zagen. |
De boot werd overgevaren naar Zeeland waar de mast er op gezet werd en we maakten onze Fiddlesticks klaar voor de zomervakantie. We konden dan de boot eens echt uitproberen en een lijstje samen stellen van de klussen die nog gedaan moesten worden voordat we in 2005 gaan vertrekken voor onze wereldreis.
|
|
| De vakantietocht 2003 |
Vertrek uit la Rochelle |
We voeren naar La Rochelle.
Daar ontmoetten we Marian & Paul van de "Zilver" www.zilverzeiler.nl . Die waren een sabbattical jaartje met hun schip weg.
Of we motorden omdat er geen wind stond of omdat de wind recht op kop stond. Al met al is het meestal ZW wind op de heenweg en NO op de terugweg. Mooie tocht gehad, alles bleef heel. En met het voornemen NOOIT meer aan de wind te varen waren we op 1 september weer thuis.
|
Hier een plaatje van het laatste stukje van de tocht. Eindelijk een fors bakstag windje. Truus, onze windvaan doet het domme werk, wij drinken een biertje op het gangboord. Fiddlesticks werd in Stad aan 't Haringvliet ontmast voor de montage van nieuwe verstaging. De verzekering zal nooit accoord gaan met stagen van 22 jaar oud! Daarna voeren we verder het binnenland in voor een osmosebehandeling en het opfrissen van het lakwerk van de romp. |
Met de GelcoatPeeler Robot (ooit door Hans uitgevonden) werd het onderwaterschip geschild. Omdat de top van het laminaat gediraliseerd was, is er direct 4 mm van het onderwaterschip verwijderd. Daarmee kwamen we op gaaf laminaat wat nog geen schade had opgelopen van langdurige vochtopname.
Toen we de boot in Marseille gekocht hadden zat er een Loran positie aangever ingebouwd (voorloper van de GPS). Met een dun draadje was het apparaat aan een kielbout geaard. Geeft niet zou je zeggen, maar toen de boot op de kant stond bleek dat er hele stukken van de kiel verdwenen waren. Electrolise op zijn best. In plat nederlands, hele stukken van de kiel waren weggeroest vanwege die aardaansluiting. Je kunt die gaten niet zomaar volstoppen met plamuur want dan valt die plamuur er na een jaar weer vanaf, dus werd de kiel gestraald.
|
|
| Fiddlesticks in de wachtrij. |
De kiel werd aan de romp vastgelamineerd. |
Hans gaat voor zekerheid en wilde dat de kiel vast blijft zitten. Ook zonder kielbouten! De kielbouten werden verwijderd om ze te controleren. Ook zonder dat de bouten in de romp zaten bleef de kiel keurig netjes zitten. Uiteraard zijn de kielbouten weer gemonteerd.
Over het hele onderwaterschip werd een nieuw laminaat opgezet. Glasweefseldoek met epoxyhars, 4 mm dik, overlappen op de kiel. De romp heeft nu zijn oude dikte weer terug, maar dan met een epoxy/glasweefsel wat veel sterker is dan de oude huid. Zo'n dik epoxylaminaat zorgt ook dat er voorlopig geen osmose meer zal ontstaan.
|
|
|
De "overlap" wordt bijgewerkt. |
Onderwaterschip klaar, vrijboord geschuurd. |
Ach, als je dan toch zo rigoreus bezig bent, geef het vrijboord dan ook maar eens wat aandacht. Het werd secuur geschuurd en alle krasjes, en dat waren er nogal wat, werden netjes weggewerkt.
|
Hans, links op de foto, wilde een stevige stootlijst rondom het schip. Niet omdat hij dat mooi vond, gewoon een beetje extra bescherming van de romp. Eigenwijs als hij is moest hij er natuurlijk met zijn neus boven op staan. Of het nu van zijn bemoeienissen of door het vakmanschap van de werfmedewerker kwam? |
Langzaam maar zeker kwam er schot in het karwei. We hadden een ander anker gekocht, de originele CQR vertrouwde Hans niet. Het nieuwe anker werd een Spade. Heel goed anker, we gingen voor de, zoals voor onze boot geadviseerde maat, 20 Kg uitvoering. kijk eens op www.tv-enterprise.com voor meer info over dit anker.
Op een dag komt Hans zijn zwager naar het project kijken. "Een nieuw anker voor je bijboot gekocht?" sprak hij, omhoog naar onze trots wijzend. Oeps, we werden weer eens met onze neus op de feiten gedrukt.
|
Nu hangt er een 30 Kg Spade aan de boegspriet. Niet alleen dat het anker een paar honderd euro duurder was, de boegspriet moest ook gemodificeerd worden. Hans zijn zwager is tevreden. "Je gaat toch niet bezuinigen op je ankergerei, je hele huis hangt er aan zot!" Hij heeft gelijk, is zelf in 5 jaar de wereld rond gevaren en is ook meerdere keren van zijn eerste anker afgeslagen! |
|
Over aangroeiwerende verf op het onderwaterschip is in Nederland al veel geschreven. De een weet het nog beter dan de ander, milieu ambtenaren hebben er overuren aan. De "moderne" onderwater verven zien er leuk uit als de boot op de kant staat, onder water groeien ze aan als kool. En dat terwijl we die verf er op zetten om dat aangroeien juist te voorkomen! Wij hebben gekozen voor CopperCoat. |
De CopperCoat is zwaar werk om aan te brengen. Hier is Anja bezig met haar spieroefeningen. We hebben er 24 kg koper opgesmeerd, dan wordt de verfroller zwaar!
|
Het epoxy systeem van CopperCoat moet je "nat in nat" opzetten, d.w.z. dat je met een boot van dit formaat continue bezig blijft tot je klaar bent.
Na 16 uur doorgaande arbeid van Anja en Hans zit het CopperCoat systeem op het onderwaterschip. Spierpijn alom de volgende dag. |
Nadat de CopperCoat goed is uitgehard monteren we de aardplaten voor onze SSB zender. Al is de antenne nog zo goed, de zender zal nooit optimaal werken als er geen goede aarde is. Nu zou je dus de kiel kunnen gebruiken als aarde, er zijn zelfs bedrijven in Nederland die dat adviseren.
|
En dat klopt ook, een perfecte aarde heb je dan, alleen.......... vroeg of laat vallen de gaten weer in de kiel. Niet doen dus! Naast de aardplaten worden bij ons aan boord ook de RVS tanks aangesloten. Meer dan voldoende aarde dus, tenminste, zolang de boot in het water ligt. |
|
|
| Klaar voor de te waterlating. |
Oktober 2004. |
Op weg naar het Havenziekenhuis R-dam. |
Een greepje uit onze "to do list":
In de punt, het in de folder, leuke bankje moet er uit. Een zinloos ding dat alleen maar in de weg staat. We maken een bed over de hele breedte met echte matrassen. Als we dan toch bezig zijn slopen we meteen de binnenmal er uit. We versterken de romp met extra schotten en we monteren twee kunststof watertanks. Kunststof? Ja water wat uit een watermaker komt is zo zuiver dat RVS tanks aangetast worden. We bouwen 2 kleine PUR watermakers in. Als ze samen draaien hebben we 11 liter water per uur. Twee watermakers maken de helft van het aantal uren van eentje. Maar samen geven ze wel veel meer zekerheid dan dat je er eentje hebt. En, je hebt altijd de onderdelen bij je om van twee een te maken! Verder nog alle verniswerk afkrabben, wat kastjes er bij en een beetje isolatie extra en de punt is klaar.
De voorste douche en toilet gaan er uit, dat wordt bergruimte. Planken aan de wanden met passende kratten die met sjorbanden gezekerd kunnen worden. Wat moet je met 2 douches en twee toiletten? Kan alleen maar kapot.
De beide watertanks krijgen een nieuwe bestemming. Daar gaat voortaan ook diesel in. In de hoofdkajuit worden kastjes en boekenplanken in de loodskooien gebouwd. De wanden worden kaal gekrabt. Alle vernis er af.
|
Het "mooie" standaard interieur en toen we klaar waren!
De dwarsschotten werden gebroken wit gelakt, de langsschotten, de banken en de kastjes werden opnieuw gevernist. Boven de spoelbakken kwamen twee aflegplankjes in de bestaande opening van het dwarsschot. Nu staat er een plantje op, maar tijdens het koken (je vaart tenstlotten niet altijd) kunnen er pannen of borden op staan. De vloerplaten werden geborgd.
Er kwam nog een extra boekenplank tegen het hoofdschot. En er kwam een dieselolie kacheltje in voor als het koud wordt. We hebben er zeker geen spijt van dat we dat mooie teakhout van de schotten gebroken wit hebben gelakt. We hebben nu een fijn licht schip van binnen.
In de kombuis worden de twee koelboxen wat beter geisoleerd. Daarvoor zal de hele kombuis uitgebouwd moeten worden. We krijgen twee koelsystemen. In de ene blijft de oude compressor, in de andere komt een compressor met de condensor buiten de boot onder water gemonteerd.
Bij de kaartentafel wordt een SSB zender ingebouwd, compleet met Pactor modem zodat we (trage) Email aan boord kunnen hebben. De bedrading en het dashbord wordt gedeeltelijk vernieuwd.
|
In de achterste wc- douche ruimte komt een nieuwe wc. Achter het schot boven de wastafel bouwen we onze wasautomaat in. Een beetje luxe mag een mens hebben toch? |
|
|
Nadat we onze stage periode in het Havenziekenhuis in Rotterdam hebben afgerond varen we naar Den Bosch. Daar gaan we de laatste puntjes uitvoeren. De "oude" radarpaal wordt een halve meter ingekort, er komt een tweede paal bij waarop de sprietantenne van de SSB zender komt. Op de tussenbuis komen onze drie zonnepanelen. We willen geen generator aan boord. We hebben er geen plaats voor. |
Ondertussen zijn we aan de laatste grote klus begonnen. Boven de motor in de motorkamer bouwde Beneteau vroeger een membraamlenspompje. De aanzuig zat in het putje onder de vloer en uiteraard gaat de uitgang achter door de spiegel. Zodra het putje vol zit, slaat de pomp aan. Mooi systeem dat meestal wel werkt.
Tijdens de tocht naar la Rochelle bleek dat het pompje toch wel erg vaak aansloeg. Geen echte lekkage gevonden dus niets gedaan en doorgevaren. Totdat bij verdere controle bleek dat de uitgaande slang van het pompje was losgeschoten. Telkens als hij aansloeg sproeide het zoute water over de motor, druipte het naar beneden om uiteindelijk weer in het putje uit te komen waarna het verhaal zich herhaalde. Welke z*t monteert er nu een lenspomp in de motorkamer? We hadden al het plan dat aan te pakken, nu moest dat zeker. In januari 2005 hebben we besloten om de motor uit te bouwen, alles was zout, de motor had roestplekjes en de motorkamerisolatie was doordrenkt met zout en dus nog steeds drijfnat!
|
We hadden de motor al een keertje uitgebouwd toen we een nieuwe keerkoppeling, interkoeler, startmotor en grote dynamo gemonteerd hadden. Dat ging toen in een moeite door met het verhelpen van de olielekkage via de krukas poelie. Nu hebben we een ding over het hoofd gezien. Toen we dat deden zat onze "doghouse" er nog niet op, en nu wel! Alles wordt dan veel moeilijker omdat je de motor er niet zomaar uit kunt hijsen. Twee dagen zijn we er mee bezig geweest voordat ie in de kuip stond. Spruitstuk/warmtewisselaar en keerkoppeling er af. Anders kan ie niet naar buiten! Zie hiernaast, het is gelukt. |
|
De motor heeft in de 21 jaar dat hij oud is nog geen 2.000 uur gelopen. Dat is toch nog gemiddeld 100 uur per jaar, best veel voor een zeilboot. Daaraan kun je zien dat het een Middellandse Zee boot is. Daar wordt bijna niet gezeild, alleen op de motor met grootzeil bij. Het waait daar niet, of veel te hard.
We wilden hem schoon maken en weer mooi verven maar een speciale sponsor (Hans z'n moeder) wilde hebben dat wij met een nieuwe motor zouden vertrekken. "Ik vind het al helemaal niet leuk dat jullie vertrekken, maar als jullie dan zo koppig zijn om dat toch te doen, ga dan minstens met een nieuwe motor!!" Nou zo'n aanbod laat je niet lopen. Bedankt Ma!
Maar eerst de motorkamer schoon maken, nieuwe geluidsisolatie er in, en natuurlijk.........dat pompje een andere plaats geven!
De keuze van de motor is iets waarbij je niet over een nacht ijs gaat. Keuze voldoende. De "goedkope" motoren kosten al een berg geld, de "duurderen" nog veel meer. Voor ons geen Volvo of Yanmar. Voor deze motoren geldt dat er wereldwijde service verleend wordt. Toch blijkt dat de servicepunten in ver-af streken vaak helemaal geen onderdelen op voorraad hebben en dat ze dikwijls ook de specifieke kennis van deze merken ontberen. Dat verkoop argument hebben we dus naast ons neergelegd.
Uiteindelijk kozen we voor een Mitsibushi. Die motoren worden onder andere gemariniseerd door Vetus en Sole. Weer een hoop te vergelijken. De kleur van Vetus is het mooist. Fel geel, dat doet wel wat.
Toch is het uiteindelijk de Sole Mini 44 geworden. 42 PK bij 3000 toeren per minuut. Waarom? Zeker niet de kleur. Gewoon blauw, niets bijzonders. Waarom dan wel?
|
De Sole diesel wordt in Spanje gemariniseerd, specifiek voor gebruik in vissers bootjes. Die vissers vissen, en hebben geen tijd en zin in onderhoud. Die motoren varen in het warme midellandse zee water, en vaak overbelast met een hekgolf van hier tot ginder. www.solediesel.com |
Dat zal ook de reden zijn dat het koelsysteem veel groter is uitgevoerd. Grotere koeler, grotere capaciteit koelvloeistof en betere koeling van het uitlaatwater. Daarnaast is de buitenwaterpomp van een wat meer universeel type met een grotere capaciteit. Prijstechnisch maakt het niet zo veel uit. Voor ons is een betrouwbare en stipte nederlandse importeur zeker zo belangrijk!
|
|
|
|
We krijgen een telefoontje van de importeur van de Sole motoren, Allpa in Nijmegen. We huren een karretje en rijden er naar toe. Na een kopje koffie wordt de motor voor ons opgeladen, er gaan nog wat reserve onderdelen achter in de auto en we rijden snel naar Den Bosch. www.allpa.nl
|
Vannacht was het de koudste nacht in maart sinds weet ik niet hoeveel jaar. We hakken het ijs, dat er gisterenavond nog niet was, weg met de pikhaak. Toch al ruim een cm dik. Een vriend sleept ons naar de loswal alwaar de oude motor uit de kuip gehesen wordt. |
|
Vergeleken met de nieuwe Sole ziet de oude Perkins er maar somber uit. Maar ja, wat wil je als je na al die jaren trouwe dienst wordt afgedankt? Vol trots glimt onze nieuwe motor ons toe. We laten de doos er omheen zitten, er wordt nog veel sneeuw verwacht en de motor moet nog in de kuip blijven staan. Voorzichtig laten we de motor zakken.
|
|
We slepen de boot terug naar haar box en gaan naar huis, het is veel te koud!! |
|
|
We zijn weer een paar dagen verder, de ijspegels zijn gesmolten en de echte kou is voorbij. Tijd om weer aan de gang te gaan. We bouwen een stellage met de giek, en de spinnakerboom. Met behulp van onze rvs radar en antennepalen op het achterschip bouwen we ons eigen hijskraantje en na een uurtje of vier modderen staat ons nieuwe motortje op de kombuisvloer. Het paste allemaal net, de Sole is ietsje kleiner dan de Perkins die we hadden. |
Die Perkins heeft inmiddels een ander baasje gevonden. Een motorboot van 9 meter lang. De eigenaar zal nog jaren plezier van ons Perkinsje hebben! De volgende dag hebben we de motor voorzichtig op z'n fundatie geplaatst. In de breedte past het perfect, alleen is de motor te laag. We moeten de fundatie 30 mm verhogen. Dat is niet zo'n probleem, liever verhogen dan verlagen!
|
Het is gelukt, ons Soleetje staat op z'n plaats!!!! En lopen???? Als een zonnetje!! |
Langzaam maar zeker komt er toch nog zicht op het einde van onze "To do list". De motor loopt mooi, weer een stapje verder. Nu kunnen we tenminste terug naar Zeeland varen. De mast kan er weer op! Dan kunnen we meteen onze zeilen proberen. Spannend is dat! De nieuwe zeilen liggen al een paar maanden op ons te wachten. In watersportland is dat vreemd, meestal zijn de boten al lang klaar en komen, na vaak bellen, op het allerlaatste moment de zeilen pas. Bij ons loopt dat gelukkig anders.
|
Deze zeilmaker heeft ook de zeilen van ons vorig schip gemaakt. Dat was een heel mooi setje. Hiernaast een plaatje van onze "oude" Fiddlesticks met haar nieuwe zeilen. De "oude" Fiddelsticks vertrekt overigens in 2006 met 2 kleine kinderen naar New Zealand! Voor onze huidige Fiddlesticks hebben we een hele mooie garderobe laten maken. Grootzeil 35 m2 3 reven, Kotterfok 22m2, Genua 55 m2, Gennaker 110 m2 en een Trysailtje van 8 m2. Kotterfok, genua en gennaker zijn voorzien van rolsystemen. Hans wil 's-nachts niet op het voordek als het niet ECHT nodig is! Veel goede tips gekregen van die zeilmaker. Kent zijn vak. |
|
Het moment van vertrek komst steeds sneller dichterbij, net als de bodem van onze "money bag"! Nog een investering te gaan. Eentje waarover we heel lang hebben nagedacht.
Alle stroom welke we met onze zonnepanelen, met de windgenerator, met de sleepgenerator en natuurlijk met de dynamo van de motor opwekken, moet natuurlijk ook nog bewaard worden totdat we die gaan verbruiken. Daar hebben we dus accu's voor nodig. Nu zullen we niemand gaan vervelen met allerlei staatjes en lijstjes met ons energieverbruik, maar geloof het, we gebruiken een boel!
We hebben in de laatste jaren al een stuk of 6 "goedkope" accu's versleten. Daarbij ook nog 3 spijkerbroeken en een overhemd omdat die vol gaatjes van het accuzuur zaten. Als we op deze manier op lange termijn doorgaan kost dat een vermogen EN een hoop gesjouw in de tropen met vervangende accu's.
We willen accu's die niet lekken, die je af en toe eens wat verder kunt ontladen, die langer mee gaan dan degenen welke we tot op heden gehad hebben. En wat we heel erg belangrijk vinden, we willen accu's die niet gassen als ze eens doorgeladen worden. Bij dat gassen ontstaat waterstofgas en dat is hoog explosief. Moet je dus nooit op een boot hebben! We hebben uiteindelijk gekozen voor de Optima accu's. We hebben 6 BlueTop's en een YellowTop.
|
Ze lekken niet, ze kunnen tegen een grote laadstroom, je mag ze best eens wat dieper ontladen. Je kunt uiteindelijk niet altijd op alles blijven letten, dus vroeg of laat lig je plat met je stroom. Het is fijn dat je ze dan weer gewoon kunt laden zonder dat je speciale gelijkrichters nodig hebt. Dat is vaak nodig bij de al langer bekende "onderhoudsvrije" accu's. Met onze 525 amp/uur zullen we het moeten redden. |
De nieuwe motor was 120 kg lichter dan de vorige, dat verschil is nu aangevuld met deze accu's. Het is nog een heel gesjouw om ze aan boord te krijgen! www.optima-batteries.nl Nee, die accu's lekken niet, daarover maken we ons geen zorgen.
We hebben onze bakboords brandstoftank nu ook gevuld. Die tank heeft een inhoud van 190 liter. Die liters hebben we er ook ingegooid en al spoedig stonk het binnen naar de dieselolie!!
| De dieselolie stroomde uit de tank via de boutjes van de gever van de brandstofmeter. Er stonden al wat liters onder de vloer voordat we in de gaten hadden wat er lekte. Eerst dachten we dat de tank zelf lek was. Nadat we de boutjes vastgedraaid hadden was het lekken al wat minder geworden maar het hield niet op. Nadat we de tank grotendeels leeggepompt hadden stond er toch al zo'n 25 liter dieselolie onder de vloer en achter de betimmering. We hebben dat opgedaan met sponzen en daarna in het toilet gegooid. Uiteindelijk zat onze vuilwatertank vol met 25 liter diesel en 75 liter schoonmaaksop. |
|
Die tank hebben we leeg laten zuigen en nagespoeld. Fijn zo'n vuilwatertank! En ach, we hebben weer een zekerheid bij: Het zal nog wel even naar diesel ruiken in onze Fiddlesticks. Laat het een les zijn voor ons. Je kunt wel wat uitbesteden, de controle zul je toch zelf moeten doen!!!
|
Vandaag is het weer een speciale dag. Na ruim anderhalf jaar gaat de mast er weer op. Nu wordt het tenminste weer een echt zeiljacht! |
De mast staat er best vlug op. We monteren het nieuwe rolprofiel op de voorstag. Het oude profiel met trommel verhuist, na grondige revisie, naar de kotterstag.
| Een klein foutje in de regie. De val waarmee we het profiel in de voorstag omhoog hebben gehesen wil niet meer zonder hulp van bovenaf naar beneden komen. De eerste keer is het doodeng, ruim 19 meter boven water. Alles went, de zesde keer durft Hans zelfs een foto te maken! |
|
|
We zijn nu inderdaad bijna klaar. Ons laatste probleem is nu ook opgelost. Onze gasfles welke we gebruiken staat in de ankerbak. Stevig vast in een beugel, met ontluchting direct naar buiten. Zo'n ankerbak is vochtig en vaak komt er zout water binnen lopen als het wat minder mooi weer is. Gevolg.......de normale groene Shell fles die we hebben ziet er na een paar maanden al niet meer uit, de verf valt er vanaf en de roest straalt je tegemoet. Als je zo'n fles in het buitenland wilt laten vullen krijg je al gauw vreemde gezichten tegenover je. Dus.........vulproblemen. We hebben nu de RVS lichtgewicht flessen van JSP. Ze zijn lichter EN ze roesten niet. Geen vreemde gezichten meer bij het vullen! www.jspdirect.nl Nu, we schrijven januari 2011, hebben we dus spijt van deze aankoop. Binnen 5 jaar zijn alle vier de flessen doorgeroest! Klik op de button "op de wal" voor het hele verhaal! |
De lijst is nog lang niet af, maar het einde komt in zicht! Hoewel, er zullen nog heel wat dingen en problemen bij komen. Het is maar om een idee te geven. Of klik af en toe nog eens op deze site voor het vervolg.
