"Hoe gaan jullie dat dan doen?"

Plannen maken en informatie verzamelen, dat is heerlijk. En voor ons ook alweer een hele tijd geleden. In 2005, toen we met onze boot vertrokken, zijn we opgehouden met plannen maken. We zijn toen gaan varen. En nu, eind 2008, zijn we weer bezig met plannen maken. Heerlijk!!!!!!

We hebben een jaar geleden hier op het eiland een oude Land Rover gekocht. "Het bloed kruipt waar het niet gaan kan", zullen mensen denken die Hans al wat langer kennen.

Ja, autohandelaren hebben we hier op Bonaire ook. Niet eens zo veel anders dan in Nederland. En ze hebben het makkelijk, auto's hebben hier geen kentekenbewijs. In het plaatselijk krantje stond de auto met een mooi plaatje. "In staat van nieuw, bouwjaar 1996" "De prijs is veel te hoog dacht Hans, en dat bouwjaar klopt ook niet" Wij kijken en proefrijden. Reed goed, met z'n 80 km/uur veel te snel voor dit eiland, rammelde hier en daar, remmen matig en de wiellagers brommen. "Hier kan ik wel wat van maken", opperde Hans, en we reden terug. Na een half uurtje stonden we weer bij de verkoper. "Fijne auto vinden jullie ook niet?"

"Ja, we willen hem wel van je kopen". "Ik hoef die oude Rocky van jullie toch niet in te ruilen......." "Nee, die houden we zelf". "Maakt 't een stuk makkelijker", ging hij verder. "We komen er morgen op terug", was ons antwoord. We stappen in onze onvolprezen Rocky en rijden naar huis.

Tijdens de proefrit hadden we het chassinummer opgeschreven. Terwijl Hans de PC opstart "We zullen eens opzoeken van welk bouwjaar dat ie nu echt is". Als oud lid van de Land Rover Club wist hij precies waar hij dat op kon zoeken. "Wat moet een mens zonder internet? Hij komt uit het Engelse leger dat in Duitsland zit. Daarom zit zijn stuur aan de goede kant. En........... hij is van 1984!"

De volgende dag terug naar de garage. "Leuk dat jullie er weer zijn, kunnen we zaken doen", oppert de verkoper. "Nou, dat weten we nog niet. Hij is niet van 1996". De verkoper "Nee, dat klopt. De man die de advertentie's voor ons maakt heeft een foutje gemaakt. Hij is van 1991." We staan naast de auto en de motorkap gaat open. Onder de motorkap kijkend mompelt Hans "Hij is van 1984". De verkoper gaat verder met zijn verhaal vol aanprijzingen. "Hij is van 1984," mompelt Hans weer. Dit gaat nog even door en ineens hoort de man wat Hans zegt. "Van 1984? Hoe kom je daar nu bij??" "Het chassisnummer", antwoordt Hans. Onze verkoper kijkt verbaasd onder de motorkap en kijkt op het plaatje met het chassinummer. "Er staat helemaal geen bouwjaar bij vermeld! Hoe kom je daar nu bij?" We zullen het verder kort houden. De prijs is aangepast en wij waren meer dan tevreden.

Inmiddels zijn de remmen weer in orde, en de brom van de wiellagers is ook verleden tijd.

Onze buren...... "Gaan jullie met dat ding naar Amerika toe? Naar Alaska???? En hoe lang denken jullie dan daar te blijven???" "Een maand of 6, misschien 7", antwoordt Anja. De buren: "Dat zal wat kosten met al die dure hotels daar, dik 200 overnachtingen". Anja: "Nou nee, dat valt wel mee hoor, we slapen in de auto". "Slapen in de auto? In dat ding? Jullie zijn zot". "Er komt een opbouwtje op, het wordt een campertje", mompelt Anja nog.

Ja, waar gaan we aan beginnen? Op de boot hadden we bijna 13 meter ruimte, nu gaan we terug naar 4,5 meter. We hadden honderden liters water, een watermaker, vuilwater tank, spoeltoilet, wasautomaat, magnetron, twee slaapkamers een keuken en een zitkamer. En bergruimte, wel 20 kasten! In ons Land Rovertje krijgen we 2 kastjes, 50 liter water en een chemisch toiletje. Oh ja, en bovenin een echt twee persoons bed, dat wel.

Hiernaast kunnen jullie zien wat we bedoelen. Het bed zit bovenin het klapdak. Daarboven is, als het dak omhoog staat, ruimte zat. En dan ook een stahoogte van 2 meter. Dat klapdak? Dat moet wel, de auto mag niet hoger worden dan 2.24 m, anders past ie niet meer in een container. Een container? Ja, hoe komen we anders met een auto van dit eiland af? De indeling wordt toch weer een beetje anders dan op de tekening, zijn we nog niet helemaal uit.

We zullen jullie in de komende tijd weer op de hoogte gaan houden via deze site. Met een plaatje tijdens de bouw en een kaartje van waar we naar toe willen. "Hoe ver gaan jullie rijden denk je", vraagt de buurman nog. "Zo tussen de 20.000 en 30.000 kilometer. Amerika en Canada zijn groot en Alaska ligt ver in het noorden", antwoordt Hans. "Jullie zijn echt hartstikke gek!!" komt het antwoord. Anja kijkt Hans aan, "hebben we dat een jaar of 5 geleden ook niet vaak gehoord?"

Toen we in 2001 begonnen met plannen maken voor onze zeilreis, waren we al twee keer naar England gevaren. We vonden dat al een hele reis! Zeelui waren we!! Natuurlijk moesten we nog van alles leren, het weer, de stromingen, waar halen we weerberichten, is het diep genoeg in die baai en ga zo maar door. Uiteindelijk hebben we meters boeken gekocht, allemaal over het varen met een zeilboot over de Oceaan. En die boeken zijn duur! Met onze nieuwe plannen hebben we niet zo veel boeken nodig. Auto rijden kennen we al. En met het boek hiernaast, Lonely Planet USA komen we ver. En dat slechts voor 29,00 US $. Als het slecht weer is, met storm, hoeven we ons geen zorgen te maken, bijliggen hoeft ook niet meer. Zijn we moe? Gewoon stoppen en gaan slapen. We hebben ook geen navigatieprogramma's meer nodig. Wat kan het leven simpel zijn zeg.

"Wat is dan jullie reisdoel?" Ja, het verste punt is noord Alaska, 71 graden Noorderbreedte. Net zo ver noordelijk als de Noordkaap in Europa. Met onze boot kunnen we daar niet komen, met onze Land Rover natuurlijk wel. Het zou fijn zijn als we daar midden in de zomer zijn. Dan wordt het s'nachts niet meer donker. Hebben we nog nooit mee gemaakt. Er wonen daar trouwens muggen, heel veel muggen. En....... heel weinig mensen. Op Curacao gaat de auto in een 20 ft container, naar Florida. Da's van hieruit niet zo ver en ook niet zo duur. Dan langs de Oostkust naar het Noorden, we willen natuurlijk naast New York ook de zee af en toe zien. Komen we aan in Canada, gaan we links af. Uiteindelijk via Alaska aan de Westkust weer naar beneden. Via Californie zouden we nog een stukje Mexico kunnen pakken. Dat kan tegenwoordig met het Amerikaanse Visum. Dan via Route 66 richting Oost waarna we weer in Florida aan komen. Leuk plan?

Het kan natuurlijk nog mooier. Vanuit Los Angelos in Californie kun je zo de container inrijden. 30 dagen later staat die in Sydney op Australie. Als dat eens zou kunnen??????????????????? We zijn er laaiend enthousiast over, dat is zeker!

Januari 2009.

Ja, en al deze plannen maken we aan boord van de Fiddlesticks tijdens het Happy Hour, een keer of vier per week. De koelkast staat aan, de zonnepanelen houden de accu's op peil. Dus altijd een koel biertje en wijntje op voorraad. Je moet je boot in de gaten houden, dus dit is een welkome combinatie. We praten en dromen wat af, tijdens dat Happy Hourtje. Vaak gaat dat door tot ver in de avond en met z'n tweeen houden we elkaar wel aan de praat. Intussen staat de Land Rover geduldig op ons te wachten op het parkeer terreintje van de jachthaven. Als we dan uitgekletst zijn gaat de boot weer op slot en telkens stappen we met een weemoedig gevoel van boord.

"Er klopt iets niet met onze plannen," zegt Hans tijdens een van de volgende Happy Hours. "Dat wilde ik nou ook al weken zeggen," antwoordt Anja.

In no time liggen onze auto plannen op de bodem van de haven. "We gaan varen!" "Dat scheelt een hele hoop werk," antwoordt Hans. "Deze boot is er klaar voor, de Land Rover nog lang niet. Autorijden kunnen we ook als we zeventig zijn, varen op die leeftijd misschien niet meer zo soepel!"

Ja, boeken kopen hoeft niet meer, die paar die we nodig hebben voor de Pacific hebben we al bij ons. "Maar wat dan wel?" Eigenlijk helemaal niets. Maar als je het dan toch wilt weten: Een gasflesje voor de Barbeque, een nieuwe zeilhuik en extra meerlijnen voor het Panama Kanaal. Toch minimaal vier stuks van 50 meter lang. En uit onze voorraad kast komt de oude schroef met lagere spoed en een nieuw schroefaslager. Wel oppassen, want voor je het weet wordt de lijst elke dag langer en dat terwijl we het schip juist lichter willen hebben!! En we hebben nog tijd genoeg. De ideale vertrektijd richting Panama is tegen het einde van het orkaanseizoen, dat wordt dus november/december 2009.

"Moeten we weer een nieuwe button maken in de balk links, even uitzoeken hoe dat ook weer werkt." "Wat zet je daar op dan?" vraagt Anja. "Gewoon Colombia, daar gaan we toch eerst naar toe?" "Nee joh, we noemen de button 2e vertrek. We beginnen toch weer opnieuw?"

Verder lezen? Klik dan links op de button "2e vertrek". 

---