easypagelogo

30 april 2006.

De koningin had weer een mooi hoedje op vandaag, onder een transparante paraplu. Konden we zien op Telegraaf.nl. Het weer was dus niet bijster goed in Nederland. Goed, hier is het nog steeds een graad of negenentwintig en het water is even warm. Hier? Antigua, in de Carieb. De Classic Yachts Regatta is voorbij, morgen start de Antigua Racing Week, dan komen er normale wedstrijdjachten.

 

Wij varen langs de zijlijn mee, kunnen we onze zusjes uit de "Rolex Cup", de Swan's zien strijden.

Wat het leuke daarvan is? De meesten zijn van ongeveer "ons" bouwjaar en ontworpen door de zelfde ontwerper, German Frers. De boten lijken dan ook sterk op onze Fiddlesticks (wel wat groter), alleen hebben wij een mooie doghouse!

 

01 mei 2006.

 

We, Fiddlesticks, Vagebond en Kind of Blue, vertrekken uit Falmouth Bay op Antigua. Alle spullen weer zeevast gezet, in de baai alvast grootzeil omhoog.

Hans vaart vlak langs de rode boei, maar dan aan de verkeerde kant. Gauw roer omgooien, gelukkig niks aan de hand. Waarom ze hier de boeien andersom leggen dan in Europa is een raadsel, echt wennen zal het wel nooit.

We varen met het wedstrijdveld mee naar Dickinson Bay. Er is na de finish een feestje op het strand.

 

We nemen een "Korte weg" over het rif om het wedstrijdveld de bocht af te snijden, anders komen we als laatsten in de baai aan. Spannende momenten genoeg als we over het rif varen. Opeens geeft de dieptemeter nog maar 2.70 aan en dan wordt 't toch eventjes eng.

 

Uiteindelijk komen we eind van de middag in de baai aan, waar we worden verwelkomd door een keiharde doffe bass dreun muziek van het strand. Er liggen al een stuk of 50 boten uit het wedstrijdveld voor anker. Moeten er dus nog 130 bij komen! Een uurtje later komt de "Lady Jane", Esther en Imre, ook nog de baai binnen varen. Nu liggen we toch wel met zo'n twee honderd boten in de baai.

 

Omdat het wedstrijd boten zijn, zit op elk schip al gauw een man of 8 op de "kleintjes" en een man of 15 op de wat "groteren". Al met al al gauw meer dan 2.000 man, en die hebben allemaal honger! Nou, daar hebben ze hier wat op gevonden hoor. Het hele strand is over een lengte van zo'n mijl of twee volgebouwd met eettentjes. Stel je er niet te veel van voor, gewoon een soort Party tentjes van de Gamma. Overal twee of drie tafeltjes en een "big mama" aan de barbeque. Die barbeque's zijn wel leuk. Een in de lengte doorgezaagde gasfles met een roostertje er op. Tussen alle boten varen de locals met hun visbootjes waarop voor vandaag het woordje "Taxi" op staat. Ook voor de locals is het een feestdag, uiteindelijk komt er maar een keer per jaar zo'n grote vloot zeilschepen binnen!

We nemen met z'n achten een taxibootje naar het strand en verbazen ons over de drukte! Met een biertje in de hand en kijken rond. Her en der beginnen de barbeques te roken en de geur van geroosterd vlees komt je tegemoet.

"We moeten ook maar eens een hapje gaan eten" oppert Dick. Hans loopt een tentje binnen en laat zich door de "Fat Mamma" achter de barbeque overtuigen dat haar eten heel lekker is en zeker niet duur. "Kom, we gaan hier eten, ze maakt een tafel voor ons achten!" We gaan zitten en na een half uurtje zitten we aan de spare ribs en kip, lekker rijst er bij en verse sla. We smullen er van en vallen van verbazing achterover als blijkt dat we met z'n achten samen maar 162 Ec$ af hoeven te rekenen, en dat is inclusief de drank! Zeg maar 55 Euro, 7,-- per persoon.

"Nou, dan kunnen we nog wel een paar biertjes gaan drinken," stelt Dick voor. Dat doen we dus en uiteindelijk stappen we met te veel drank op in het taxi bootje. Valt nog niet mee midden in de nacht je schip terug te vinden.

 

02 mei 2006.

 

Als we wakker worden zijn de meeste schepen al weer vertrokken voor de volgende wedstrijd. We hijsen onze zeilen en gaan ook weer verder, nu naar Barbuda, 22 mijl naar het noorden. Omdat we tussen de riffen door moeten, is de weg voor ons 29 mijl.Via de marifoon horen we dat wij niet de enigen zijn die helemaal leeglopen op de WC.

 

Druk discussieren we met de anderen waarin nu de buikloop veroorzakers zaten. "Ik hou het op de sla" zegt Helga. "Die is natuurlijk met slootwater gewassen, als die al gewassen is". Hans houdt het op de rijst met bonen. Er achter komen zullen we nooit. De lucht is grauw en grijs en al spoedig valt het water met bakken uit de hemel. Voor Anja reden om de opbouw eens lekker te poetsen.

 

Halverwege de middag komen we aan bij een van de mooiste stranden ter wereld. Het anker gaat omlaag en we realiseren ons dat dit "echt" het paradijs moet zijn.

 

We zwemmen wat rond en zien bij het snorkelen op het rifje een ontzettend grote rog. Alleen de staart is al meer dan twee meter lang!  Nog een paar foto's en dan is er een muziek uitvoering aan boord van de "Kind of Blue". Anita met haar accordeon, Anja met haar mondharmonica.

Prachtig klinkt dat, totdat de zon onder gaat. In het donker kunnen de beide dames de muziek niet meer lezen en bovendien klinkt er een oorverdovend getrommel vanaf een catamaran voor ons. Heel vreemd, een catamaran van Sunsail, gehuurd dus. Een volledig zwarte bemanning er op. Je komt nooit negers tegen op een boot, die houden helemaal niet van varen! (Let op: Vooroordeel!)

 

03 mei 2006.

 

Om kwart voor 5 loopt de wekker af. We hebben vandaag 66 mijl te gaan naar St. Barthelemy. Het is hier maar twaalf uur licht per dag, dus we moeten op tijd weg willen we niet in het donker aan komen.

 

Alweer zo'n mooie zeiltocht, grootzeil stuurboord, halfwinder stuurboord en de genua op de boom aan bakboord. We gaan harder dan de minimaal vereiste 6 knopen, dat is dus goed, zijn we vanavond voor het donker "thuis". De buiklachten bij de Vagebond en de Kind of Blue zijn nog niet helemaal over. De onze gelukkig wel.

Maar zeg nou zelf. Zelfs met buikklachten is het toch heerlijk om op deze manier met onze Fiddlesticks op de Caribische zee te varen???

Foto gemaakt door "Kind of Blue".

 

Maar ook in de Carieb is het niet altijd paradijs. De wind neemt af en de bewolking trekt over ons dicht. Dit is voor ons het begin van bijna twee weken "Nederlands weer", alleen is de temperatuur hier wat beter.

Tegen half zes lopen we het eiland St. Barthelemy aan. Noemen ze hier St. Barth, veel makkelijker. Het schijnt een heel mooi eiland te zijn maar het regent pijpestelen dus we eten aan boord en gaan niet naar de wal. Volgens Helga van de "Vagebond" moeten we vannacht vreselijk gerold hebben, "kon er niet van slapen", zegt ze de volgende morgen. Wij hebben geslapen als jonge hondjes.

Zou zo'n Koopmans met zijn bolle onderwaterschip nou echt zo veel meer rollen dan een First 42? De zon komt voorzichtig op en Anita maakt dit mooie plaatje van onze Fiddlesticks. Niks rollen dus! Met ons bijbootje een beetje opgehesen waait er lekker wind naar binnen en blijft de regen buiten.

 

Verder lezen? Klik dan links op St. Maarten.

 

 

 

 

.



Created with EasyPage