Ja, en zo is er ook nog een Cabo Verde III gekomen.

"Het houdt niet op zul je zeggen", heb je nog gelijk ook. "Waarom?" "Omdat de Cabo Verde meer dan de moeite waard zijn, omdat de grote hoop wereldzeilers er voorbij vaart, of alleen stopt in Mindelo om een kleine rustpauze in te lassen in de grote oversteek," zou het antwoord kunnen zijn.

06 januari 2006.

We zijn nu een maand op de Cabo Verde, nog even en we komen niet meer weg! Vandaag toch maar eens geprobeerd. Naar Sao Vincente, Mindelo om precies te zijn. Je weet wel, de plaats waar je beroofd wordt, je spullen van boord gejat worden en meer van dat soort dingen. Tot op heden valt de criminaliteit hier reuze mee. Natuurlijk wel de tent op slot als je van boord gaat, maar dat geldt overal. Voorbeeld?? Hiernaast werd met behulp van een surfplank aan boord van de Mijdt Spijt gecontroleerd of er wat te halen viel.

Twee dagen later kwam de "surfer" weer terug om zijn klus te klaren. Hans zag het gebeuren en joeg hem weg. (Held!)

Vanmorgen rond negen uur vertrokken, min of meer tegen beter weten in. Weersvoorspelling dik 20 knopen Noord Oost, dat werd dus, mede door de stroom van anderhalve knoop vanuit stuurboord, hoog aan de wind varen! We hadden gewoon niet moeten vertrekken maar Hans wilde kijken hoe het was om op de oceaan aan de wind te varen bij dit soort weer.

We halen het anker op en motoren de baai uit. Hijsen ons grootzeil, rollen de genua uit en hup, daar gaan we met een knoopje of 6 de goede kant uit. Fors windje en een volkomen vlakke zee omdat we aan lei van het eiland varen. We wijken uit voor een paar zwaaiende vissertjes in roeibootjes en varen zo naar de kop van het eiland. De wind neemt toe en er komen ook steeds meer golven. Tijd dus om een rif te trekken!

Een half uurtje later varen we op de Oceaan. De genua rollen we in, de kotterfok uit. We gaan scheef, bakboord gangboord tot aan de ramen door het water. Aan stuurboord de eerste roller (24 graden celcius) in de kuip. Een beetje afvallen dus. Met een dikke 35 knopen jankt de wind door het want. De Fiddlesticks stuift met een brede glimlach door de aanrollende golven haar bestemming tegemoet. Tweede rif er in en we liggen weer een beetje minder scheef, de kajuitramen en gangboorden blijven nu boven water.

Dit gaat dus prima, ALS HET MOET, maar we moeten niet, we draaien dus gewoon om. Geen zin om 6 uur door te stuiven. Voor de wind surfen we terug naar de baai. Dit was toch een prachtig zeiltochtje. Overmorgen vertrekken we nog een keertje, dan waait het nog maar 15 knopen.

Waarom vertrekken als je weet dat je toch niet verder vaart? Dit is een van de weinige plekken vanwaar je binnen een half uur midden op de Oceaan zit en ook zo weer in de beschutting van het eiland bent. Prachtig om uit te proberen! Het is nu we dit schrijven bijna 12 uur in de nacht, en met vlagen van 30 tot 35 knopen giert de wind nog steeds door het want.

Iets leuks meegemaakt? Ja. Anja & ik waren om de boot aan het zwemmen, roept Anja: "Er komen een paar locals aanzwemmen". Wij weer aan boord, je weet maar nooit. Hebben ze twee grote Dorades in hun hand om te verkopen! Gijs vd Sortilege heeft er eentje gekocht, en vanavond hebben we heerlijk met z'n viertjes zitten dineren! Kan het beste restaurant nog niet tegen op!

09 januari 2006.

Vandaag vertrekken we voor de tweede keer naar Mindelo. Het weerbericht klopte, met een ruime wind, 15 knopen varen we naar Mindelo .

10 januari 2006.

Mindelo........ Leuk! Een haven vol werkschepen, een baai vol jachtjes, kleurige

huisjes op de wal en een strandje waar je je bijbootje kunt achterlaten. De beroemde boatboys staan al te wachten als je aan komt varen. "8 euro voor de hele dag, nou ja, 6 is ook goed, maar een dag heeft wel 8 uur!" Je bent even bezig en uiteindelijk komen we 1 euro per uur overeen, nog een schandalige prijs, maar ja, het is onze eerste keer en we moeten nog veel leren. Komt volgens onze "boy" vanwege onze dure motor! Paula en Gijs doen het beter, 3 euro voor heel de dag. Toen wij terug kwamen waren we 2 euro's kwijt, maar onze "boy" stond naast de boot. Die van Paula en Gijs kwam uit het cafe aanrennen toen Gijs al 500 meter weg gevaren was.

Stadje is prachtig, het bruist van leven. Overal spulletjes op straat te koop, groente marktjes en supermarktjes. Alles is oud, de huizen, de straten, de auto's. Vergane glorie uit het verleden. In de tijd van de stoomschepen was Mindelo een stopplaats om kolen te bunkeren voor de schepen die naar Amerika voeren. Morgen gaan we het weer proberen, maar dan zonder motor en met peddels, kijken of we goedkoper uit zijn!?

11 januari 2006.

En ja hoor, het scheelt! Geen buitenboordmotor en een opblaasbootje van 23 jaar oud maken het verschil. Vandaag lag ons bootje super bewaakt op het strand voor half geld!! Super bewaakt? Ja, onze boat boy lag er heerlijk in te slapen toen we terug kwamen!

13 januari 2006.

Juist, vrijdag de 13e. Er zijn vandaag ook maar weinig schepen begonnen met hun oceaan oversteek. Rond een uur of 10 vanmorgen anker op gegaan om te tanken, zaterdag en zondag zijn ze gesloten. Kwartiertje varen en met veel wind afmeren om dan te ontdekken dat ze vandaag OOK gesloten zijn. Nationale feestdag vanwege de verkiezingen.

Dus alleen water getankt, want dat kon wel. 1 Escudo per liter, ongeveer een eurocent dus.

We tanken een dikke 100 liter, reken dus maar uit. Kunnen we weer de was doen, die berg gaat niet vanzelf weg. De motor heeft ruim een uur gelopen, warm water zat dus en daar in onze Candy wasautomaat dol op!

De watermaker gebruiken we hier in de baai niet, het zicht in het water is krap 1 meter, dan worden de voorfilters veel te snel vuil.

Vanwege de wind kan de was niet buiten opgehangen worden, heel het schip hangt nu vol.

"Dan gaan we vast de grote inkopen doen". Bijboot het water in, motor er aan omdat het hard waait. Komen we met de peddels niet tegen in.

De Boatboy vangt ons al op. "Shops open today?" vraagt Hans. "Yes" is het korte antwoord. Logisch, als ie "No" had gezegd waren zijn klanten omgedraaid en had ie niks gevangen.

Geen boodschappen dus omdat de winkels natuurlijk wel dicht blijken te zijn, dan maar morgen of desnoods maandag, onze geplande vertrekdag. Dat wordt dus een drukke dag!

We lopen even naar de "Yachtclub" waar we gezellig een Hamburgertje eten. Daar schuift een Senegalees bij ons aan tafel aan, al flink aangeschoten en met een vol glas alcohol in zijn hand. "My brother left me here behind, I need help", zegt hij tegen Gijs. "Heb ik zo´n verhaal niet al eens in Lagos gehoord?" denkt Hans. Gijs gaat er op in en komt er dus niet meer van af.

We gaan terug naar de boot, handen vol met lege tassen en twee rugzakken die ook nog leeg zijn.

"Laten we de gribfiles maar eens binnen halen" zegt Anja.

Maandag en dinsdag en woensdag een dikke 27 knopen wind, een stevige windkracht 6 dus. "Wij komen hier nooit weg," merkt Hans terloops op. "Ach, we zitten nu al 5 weken op de Cabo Verde, wat maakt een paar dagen uit..........."

16 januari 2006.

Het is koud in de tropen, met lange broek en trui kun je net buiten zitten! De str*nt waait van het strand af, nog even blijven dus!

17 januari 2006.

Wat de wereld klein kan zijn!

Gisteren nacht, tot laat, live muziek van de kant mogen meegenieten, een zangeres die zong als een nachtegaal en drums+bass tot onder je oksels.

Vandaag weer eens op de kant geweest voor de broodnodige boodschappen.

Staan we in een chinees winkeltje omdat Hans slippers wilde kopen "Model Jezus Christus" omdat dat makkelijker is met uit en instappen van het bijbootje. Komt er een mooi Kaap Verdisch meisje aanlopen welke ons in het Nederlands aanspreekt. "Hoe vinden jullie het hier? Leuk he? Waar zijn jullie allemaal geweest?" We vertellen ons verhaal en vragen waarom ze zo goed nederlands spreekt en ze antwoordt enthousiast: "Ik woon in Rotterdam. Moest gisteravond optreden, zingen bij het strand". "Heb ik gehoord," antwoord Hans. "Zijn jullie op Boavista geweest? Het strand daar hoort tot de 10 mooisten ter wereld!" zegt ze. "Hoe weet jij dat nou, je bent er nog nooit geweest!" valt haar vriend haar in de rede. "Op internet gelezen" antwoord ze...............

19 januari 2006.

Het wordt echt tijd om te gaan vertrekken. Op de wal staan twee politici te schreeuwen om het hardst, "Ik zorg voor de toekomst van de Cabo Verde! Stem op mij!"

Met alle valse echo's galmt het door de baai. Maandag zijn pas de verkiezingen, dit blijft dus nog een paar dagen doorgaan.

De sprekers worden toegejuicht door hun volwassen toehoorders welke allemaal gratis drank, een T shirt, een petje en een vlaggetje hebben gekregen. Viva Cabo Verde!!!!

Tussendoor mag de band spelen, dat klinkt goed, die komen uit........... Juist, Nederland en Curacao.

Omdat ons vertrek steeds dichterbij komt, moeten we weer aan het klussen! Tijd voor wat onderwaterwerk. Controleren of de schroefasanode vast zit en natuurlijk de aangegroeide schelpjes van ons log afkrabben. Vandaag is het Anja's beurt. Zonder mopperen springt ze in het koude water. (Wij vinden 22 graden koud!) Hans ziet in de kuip dat het log even 3 aangeeft. "Dat werkt dus ook weer".

De hoes gaat over de bijboot, we gaan minimaal 2 weken op weg, kan de zon geen kwaad doen.

Anja's spatdoekjes gaan over de openingen onder de kuipbank deksels. Ze zitten vast met klitteband.

Waarom? Als de boot onder helling vaart en er komt een klets water in de kuip, dan lekt er altijd een beetje de bakskist in. Nu dus niet meer, en......... het werkt perfect!!!!

Dus, morgen gaan we nu echt vertrekken, het wordt Tobago / Trinidad, zijn we mooi voor carnaval in Trinidad. En dat belooft wat te zijn!!!! Da's andere koek dan in Nederland in de kou.

De oversteek is ongeveer 2.100 mijl, een dikke 3.800 km. Gaan we ergens tussen de 14 en 18 dagen over doen, dat wordt bepaald door de weergoden.

Met de zeilhuiken er al vanaf ligt onze Fiddlesticks ongeduldig te wachten op vertrek. "Ik zal ze eens laten zien wat voor een heerlijk schip ik ben!"

Verder lezen? Klik op "Atlantic Ocean" links in de balk.