easypagelogo   

20 januari 2006. 23.30 UTC (uurtje later in nederland) 16 graden 49 min Noord & 25 graden 39 min West.

Ja, we zijn echt onderweg, sterker nog, we hebben er al bijna 40 mijl opzitten! De harde wind van de laatste dagen is voorbij, omgeruild voor "Bijna geen wind". Lekker met grootzeil en uitgeboomde genua vertrokken maar een uurtje geleden genua weggerold en toch maar de motor bijgezet, gingen nog maar een knoop of twee en rolden als een zot. En het moet natuurlijk wel leuk blijven! We gaan nu een knoopje of 5 over de bodem met het grootzeil strak in het midden. Rollen we iets minder, maar we gaan vooruit EN we krijgen onze broodnodige stroom!

We hebben afscheid van Paula en Gijs vd Sortilege genomen en best wel een traantje weggepinkt. Tegelijk bij Mindelo uitgevaren, maar zij gaan naar Natal in Brazilie en wij naar Charlotteville op Tobago. Zij varen een koers van 204 graden, wij een van 275 graden, dus na een paar uur ben je uit elkaars zicht verdwenen. Toch nog samen, zij het 5 mijl van elkaar, via de SSB zender een toost op Neptunis gedaan, dus de laatste slok overboord. Die past nu ook op ons!

21 januari 2006 23.45 UTC Positie  16 graden 44 min Noord & 27 graden 43 min West.

De eerste volle dag op zee. Even wennen dus. Het wachtschema is weer ingegaan, dus je moet slapen op commando en dat lukt niet altijd. Natuurlijk schommelt en rolt alles weer, je stoot je dus weer overal aan. Tot vanmorgen op de motor gegaan, rond een uur of 9 hadden we weer rust, konden we dus weer zeilen. De hele dag tot nu toe halve wind gehad en da's lekker. Rifje in grootzeil en de genua vol uit. Waait niet zo hard, maar toch een gemiddelde vandaag van ruim 5 knopen. Volgens de weerberichtjes blijft het de eerste dagen nog wel zo.

Afbeelding / Picture

"Sortilege" via de SSB zender gesproken, ook daar alles Oke. Ook bij de "Witte Raaf" iedereen tevreden. Zo weten we waar iedereen vaart. 3 Stipjes op de kaart die steeds verder uiteen gaan. Sortilege naar Natal in Brazilie, die vaart het meest zuidelijk en heeft de kortste oversteek, dikke 1.400 mijl. Witte Raaf naar Suriname, dikke 1.900 mijl. Fiddlesticks naar Tobago, een dikke 2.100 mijl. Kun je raden wie het laatste aankomt!



22 januari 2006 23.30 UTC  Pos. 16 graden 18 min Noord & 29 graden 33 min West.

Vannacht lekker gezeild, halve wind, gereefd grootzeil en genua. Vanmorgen ietsje afgevallen en de halfwinder bijgezet welke we bij zonsondergang weer weggerold hebben. Nu uitgeboomde genua aan stuurboord en vol grootzeil aan bakboord. We varen nu wel de verkeerde kant op, koers zo'n 230 graden, te ver naar het zuiden want we zouden 275 moeten doen. Maar dan moeten we gijpen. Zien we morgen wel. Vandaag grote zwarte tanker tegen gekomen.

Vroeg wie we waren want van RCC had hij gehoord uit te kijken naar een zeilboot. Dat waren wij dus niet.

Afbeelding / Picture
(RCC Rescue Coordination Center).

Al slingerend hebben we nu 265 mijl afgelegd in 54 uur. Nog geen 5 mijl per uur en daarvan hebben we elk uur bijna een half mijltje stroom mee. Geen snelheidrecord dus, ons etmaalrecord bedraagt immers 186 mijl. (Lagos >Porto Santo).

Morgen tegen de avond komt er meer wind, rond 20 knopen en die blijft een dag of 4 doorstaan. Dan gaat het allemaal weer wat sneller.

Maar heel eerlijk, zo langzaam dobberen is ook heerlijk!

23 januari 2006/ 23.00 UTC Pos. 15 graden 41 min Noord & 31 graden 53 min West.

Ja, die beloofde wind is dus ook gekomen! Een mooie 20 knoopjes, alleen niet uit het noordoosten maar meer uit het noorden. Rif in grootzeil en we hadden de genua ingerold om wat rustiger te kunnen koken. We lopen nu een dikke 6 knopen en dat is genoeg voor vannacht. Het zou beter zijn de kotterfok bij te zetten op een klein boompje, maar het is donker en soms maakt de boot een schuiver en als je dan in het donker op het voordek zit is dat geen feest.

Over schuivers geschreven, de eerste kregen we toen Anja met de pan Chili bezig was. Zou voor twee dagen koken zijn, maar er werd steeds meer ingegooid, nu hebben we voor drie dagen. De pan zat tot aan de rand vol en toen ineens "Boem", vallen we zo van een golfje af! Goed dat het kookstel 90 graden kan draaien anders had het plafond vol gezeten.

Bak water in de kuip en even later vliegt er een luid mauwende kletsnatte kat naar binnen......Die begint gelukkig zijn wilde bravourstreken een beetje af te leren. Hij loopt het dek al niet meer op als het buiten lawaai geeft. "Zo'n kuip is toch hardstikke veilig, Anja en Hans zitten er toch ook altijd?" Ja, maar die zaten nu net binnen.

We hebben het laatste etmaal geen rechte weg gevaren, maar toch al weer 140 mijl afgelegd, EN het was de eerste dag dat de zon regelmatig scheen!

Zoeven op de wereldomroep gehoord: "Buiten is het 6 graden onder nul en binnen zitten etc." Dan dat duitse liedje van: "Gute Nacht Freunden, es ist Zeit fur mich zu gehen etc." Onderweg naar morgen heet dat programma. Wij hebben hier ook zoiets aan boord. Onderweg naar Tobago heet het en het is hier nu buiten 22 graden en wij vinden dat KOUD!

24 januari 2006 23.30 UTC Pos. 15 graden 15 min Noord & 34 graden 37 min West. Dagafstand 161 mijl.

Geen schip gezien vandaag, nog niet een echo op de radar. Heerlijke zeildag gehad. Afgelopen nacht ietsje meer dan 20 knoopjes gehad en vandaag overdag eigenlijk ook. De wind is een beetje meer naar het oosten gedraaid, dus wij konden de boom er weer inzetten.

Windvaan heeft weer de hele weg gestuurd tot een uur of 8 (Boordtijd) vanavond. Er begonnen squalls over te waaien.

Een Squall is een oceaan regenbui, kort maar vaak met een puist wind. Op een gegeven moment waaide het 32 knopen over dek, tel daar onze 8 knopen snelheid over de bodem bij en het waait 40 knopen, zeg maar windkracht 9. Even daarvoor stond er een mooie 15 knopen over dek. We hadden al een tweede rif gestoken in het grootzeil, maar de genua stond nog vol uitgeboomd bij. Hans stond af te wassen en Anja was zichzelf aan het wassen. (Nee, niet met het afwaswater). Ineens een herrie buiten, regen op het dek, loeiende wind door het want en een kat die de trap af rent. "Gaat niet goed buiten!" miauwt ie nog.

Afbeelding / Picture

Boot loeft op, genua slaat bak en het sop loopt bijna uit de gootsteen. De stuurautomaat gaat piepen, "Ik red dit niet hoor!" roept ie. We hadden de genua laten staan omdat je die zo in kunt rollen als dat nodig mocht zijn. Met zo'n puist wind in de stromende regen is dat natuurlijk een ander verhaal.

Anja slaapt inmiddels, bootje vaart met zijn twee riffen in het grootzeil en verder niks bijzonders, een comfortabele 4,5 knoopjes, maar op de radar zie je de volgende Squall al weer aankomen.


25 januari 2006 23.30 UTC Pos. 15 graden 11 min Noord & 37 graden 09 min west. Dagafstand 151 mijl.

Afgelopen nacht was de nacht van de squalls en de dag trouwens ook.  Net de Noordzee, even grijs en grauw, veel wind en om de haverklap regen.

Afbeelding / Picture

 Da's dus andere koek! Nu is het eigenlijk niet veel beter, zij het dat de tijd tussen de buien wat langer wordt.

Afbeelding / Picture

Tussen de buien schijn de zon uit een strak blauwe hemel.

We varen met een grootzeil met dubbel rif en een uitgeboomde kotterfok. Een zot gezicht, zouden de mast net zo goed een stuk korter kunnen maken. Evenzo varen we nog steeds met een dikke 6 knopen op ons doel af en de windvaan kan het op zijn sokken bij houden.

27 januari 2006 00.30 UTC Pos. 14 graden 48 min Noord & 39 graden 52 min West Dagafstand 159 mijl.

We hebben nu in rechte lijn 870 mijl afgelegd en nog 1.300 mijl te gaan. Waarschijnlijk gaan nu niet meer naar Tobago, maar rechtstreeks naar Trinidad. Da's iets van 100 mijl verder. Tobago doen we wat later.

 We hebben de boordklok verzet, weer een uurtje later, dus gevoelsmatig is het nu 26/01 half 12 utc 's-nachts maar in werkelijkheid 27/01 00.30 utc. Om het verhaal compleet te maken...... boordtijd is nu half 11 's-avonds 26/01, in Nederland half 2 in de nacht op 27/01. In Nederland vriest het nu een graad of 8, hier is het nog 25 graden (boven nul) We zijn nu ruim 6 dagen onderweg, zolang zijn we nog nooit op zee geweest en we zijn er nog laaaaaannnnnng niet! Lui worden we er zeker van, WiPi (juist afkorting van WindPilot) onze windvaan, stuurt al dagen achtereen zonder dat we haar aanraken.

Afbeelding / Picture

Doet het beter dan de electrische automaat want die snapt er niks van dat de wind een beetje draait als er een Squall over komt, niet fijn op de gijpkoers die we constant varen. En squalls? Aan de lopende band! WiPi kriebelt dan Fiddlesticks aan d'r kont en met een "Big Smile" spuit ze d'r vandoor,

  Afbeelding / Picture

richting Trinidad, want daar hebben ze pas echte Carnaval! Nee Oeteldonk, voorlopig zien jullie ons niet meer.

We varen nog steeds met het dubbel gereefde grootzeil en uitgeboomde kotterfok. Ook daar hebben we al twee dagen niks aan veranderd. Weinig tuig? Tussen de buien hebben we een bakstagwindje van rond de 20 knopen, in de buien komen er een stuk of 10 - 15 bij. Voor die 20 knopen hebben we inderdaad niet zo veel tuig op staan, in de buien past het precies, want als Fiddlesticks d'r "Big Smile" op zet, dan stuift ze met een dikke 8 knopen door het water en WiPi blijft gewoon doorsturen!

Vannacht had Mazzel weer eens mazzel. Anja zit lekker buiten te lezen met het hoofdlampje en klets, landt er een vliegende vis vlak naast haar. Mazzel heeft het eerder dan Anja in de gaten en pakt de vis. En dan wil die kat naar binnen met zijn prooi, Anja vindt dat ie zijn zooi maar buiten moet regelen, dus heeft ze drie kwartier in de kajuitingang op het brugdekje gezeten totdat de vis op was. Heeft ze goed gedaan zo.

Eergisteren nacht heeft Mazzel er ook een gevangen. Hans lag binnen op de bank een spannend boek te lezen zodat ie niet merkte dat Mazzel naast de bank op de vloer een vis aan het slachten was. Totdat hij op stond om buiten een rondje te kijken, toen stapte ie midden in de visresten....

27 januari 2006 23.00 UTC Pos. 14 graden 29 min Noord & 43 graden 32 min. West. Dagafstand 155 mijl.

Morgen zitten we over de 45 graden West, mogen we de klok weer verzetten. We zitten ongeveer halverwege onze oversteek tussen de Cabo Verde en Trinidad en zijn een week onderweg.

Je wordt er doodmoe van! Van zo'n tocht. Vandaag de kotterfok weggerold, spinnakerboompje opgeborgen, grote spinnakerboom uitgeklapt en de genua uitgerold. Juist, de wind is wat afgenomen! Prachtig mooie dag gehad, zo een als in de folder. Blauwe lucht, een paar Cumulus wolkjes, blauwe zee met mooie spierwitte kopjes er op! De zon brandt als vuur..................

Afbeelding / Picture

29 januari 2006 02.00 UTC Pos. 14 graden 29 min. Noord & 45 graden 00 min. West.

We moeten de klok weer een uurtje terug zetten.

Vandaag weer zo´n prachtige dag uit de folder. En we hebben hard gewerkt! Anja heeft Hans z´n haar geknipt en Hans heeft een uurtje stil moeten zitten. Daarna douchen in de kuip en echt aan het werk.

De wind is afgenomen tot plezierige waarden, dus wordt de halfwinder weer aan dek gesleurd. Aan bakboord uitgedraaid, aan stuurboord was de genua al uitgeboomd. De twee riffen die al dagen in het grootzeil zaten ook er uit gehaald. Leek of ze er niet uit wilden!

Jongens wat stond dat allemaal mooi. Trots zaten we in de kuip te kijken, gaat de wind draaien. "Draait straks wel weer terug", zegt Hans nog. "Neptunus heeft gisteren zijn slok bier niet gekregen, nou neemt ie wraak" zegt Anja nog. "Laten we dan nu maar gijpen, straks is het donker. We lopen nu te noordelijk".

Afbeelding / Picture Genua inrollen, schoot uit de boom. Halfwinder inrollen, schoot uit de boom. Genuaschoot aan bakboord door de boom en de halfwinderschoot aan stuurboord. "Uitrollen!" Zo staat het in het boekje, maar je bent anderhalf uur bezig in de tropenzon en da's vermoeiend! Vlak voor zonsondergang de halfwinder maar weer opgeruimd en de genua aan bakboord gezet. Zo varen we de zonsondergang tegemoet.

Moe maar tevreden willen we gaan eten, lekkere Thaise Curry a la Anja, komt Mazzel aanlopen met een vliegende vis van een centimeter of 15 in zijn bek. Hup naar binnen, onder de tafel. "D'r uit met je rotvis!" Tien minuutjes later zaten we gezellig met z'n drietjes in de kuip te eten, wij onze Curry, Mazzel z'n vis.

Weet niet hoe het weer in Nederland is, ik dacht dat het een zonnig weekeinde zou worden, rond het vriespunt met oosten wind, dus koud. Nu, midden in de nacht, blaast onze Oostenwind met een temperatuurtje van 26 graden ons met een vaartje van 5 > 6 knopen in de goede richting.

Het kan ook anders, met Neptunus bedoelen we dan. Hieronder een copietje van een Email van de Sortilege, Paula & Gijs, welke we vanavond mochten ontvangen:

""Hoi Anja, we hebben weer wind! 15-18 kn. Een half uur nadat ik je aan de 'zender' had kwam de ZO passaat opzetten. We varen nu dus halve wind, perfect. Als 't zo blijft hebben we uiteindelijk maar 12 uur hoeven motoren om de Doldrums door te komen, nou dan is Neptunus meer dan welkom aan boord en verdient ie een flinke borrel (misschien wel 2!); liefs van ons hier"

Ze steken morgen de evenaar over, op weg naar Brazilie.

"Wat wij moeten doen" zegt Hans tegen Anja, "Net als Paula en Gijs Neptunus beloven dat ie een extraatje krijgt, daar blijkt ie gevoelig voor".

30 januari 2006 Pos. 13 graden 30 min Noord & 46 graden 47 min West. Dagafstand 132 mijl.

Alweer zo'n dag uit de folder. Blauw, blauw, blauw. En dat zonnetje? Branden als een fakkel. Vandaag dus toch maar de zonneluifel boven de kuip uitgerold. Een luie dag, kun je ook zien, we zijn niet ver gekomen vandaag. Morgen nog zo'n dag en daarna gaat het weer flink waaien totdat we in Trinidad zijn. Zachtjes wiegen we nu onze tiende nacht in, Anja ligt te slapen als een jong hondje.

Afbeelding / Picture

Het is dat ze op een blaadje ons logboekje bijhoudt, anders hadden we niet eens geweten dat het de tiende nacht was. Had net zo goed de veertiende kunnen zijn, of de achtste.

Gisterennacht hebben de watermakers zachtjes brommend gezorgd dat we weer een dikke 100 liter schoon drinkwater hebben. Fantastisch dat we die dingen aan boord hebben!

Vanmiddag dus weer een heerlijke zoetwaterdouche in de kuip!

31 januari 2006 Pos. 12 graden 53 min. Noord &  49 graden 40 min. West. Dagafstand 177 mijl.

Gaat dus al weer wat sneller.

De wind is wat eerder gekomen, dat blaast meteen de dagafstand omhoog. We liggen dan ook weer flink te hobbelen wat maakt dat het typen van deze update ook een stuk moeilijker is. Wordt dus een  kort berichtje!

Vandaag de eerste stukken gehad. Het blok van de bulletalie is van de voetlijst afgebroken. Met een klap kwam de giek naar het midden, maar kon niet verder omdat we altijd een extra grootschoot talie aan het einde van de giek hebben om de giekneerhouder te ontlasten, zo heb je minder druk en slijtage aan je lummelbeslag EN een extra veiligheid bij klapgijpen. Nu is alleen de reling een beetje krom, maar die maken we wel weer recht.

01 februari 2006 00.00 UTC Pos. 12 graden 24 min Noord & 52 graden 27 min West. Dagafstand 169 mijl. We hebben er nu 1680 mijl opzitten en nog 475 te gaan. (Gps).

Vandaag weer zo'n dag uit de folder.

Toch gaat er wel eens wat kapot. Gisteren brak de katrol van de bulletalie af. Vandaag de katrol waar we de schoot van de genua en halfwinder over laten lopen als deze zeilen uitgeboomd staan. De schoot loopt dan buiten de zeereling om zodat ie niet kan schavielen.

Afbeelding / Picture

We varen lekker ons koersje met een bakstagwindje van een knoop of 17. Het wordt plotsklaps donker en even later stroomt de regen met bakken uit de hemel.

"Dat hebben we nodig" zegt Anja, "spoelt het zout van het dek en de zeilen af". En inderdaad, binnen twee minuten is alles schoon. Het laatste zandstormstof van de Cabo Verde stroomt langs de mast naar beneden. Het houdt even snel op als het begonnen is.


Warme wind waait over het dek. "Da's niet goed," mompelt Anja, "warme wind komt voor het koufrontje." Ze heeft het nog niet gezegd of de 'koude' wind jankt door het want.

Mazzel vliegt onder de doghouse en verstopt zich voor in het hoekje. "Hier heb ik heeeeeel slechte ervaring mee, voor je het weet waai ik weer over boord! En hier midden op de oceaan springt Hans zeker niet over boord om mij er uit te halen".

WiPi, de windvaan kan deze wind niet hebben en de boot loeft op totdat de genua bak slaat. Schuin met de kop in de wind blijft Fiddlesticks netjes liggen. "Zullen we de genua inrollen" suggereert Hans, "als jij hem inrolt zal ik de schoot langzaam vieren".

Ondertussen laat WiPi zich niet op de kop zitten en probeert de boot weer op koers te krijgen, wat warempel nog lukt ook. Met een klap vult de genua zich weer en met een enorme knal breekt het schootblok doormidden. De schoot blijft hangen aan een poot van de zeereling, die nu een beetje krom staat.

We rollen de genua verder weg en met de bekende smile vaart fiddlesticks haar koers weer verder. Met alleen ons grootzeil wat al dubbel gereefd was, surfen we met een dikke 11 knopen van de golven af terwijl de windmeter 35 knopen aan geeft. "Het waait nu een dikke 9!" roept Hans boven het janken van de wind uit. "Vindt je het eng?" "Nee, eigenlijk helemaal niet, ik zou wel eens willen weten wat voor merk dat geklapte blok is," antwoordt ze. Een grote roller klapt tegen het vrijboord en in een fraktie van een seconde staat de kuip blank. "Verdomme, nou staat Mazzel zijn bak vol water, had je net opnieuw gevuld!"

Tien minuutjes later waait het weer 15 knoopjes, we haken een klapblok aan de voetlijst en rollen  de genua weer een stuk uit. "Er staat helemaal geen merknaam op dat kapotte blok!" merkt Hans op. Met een "Oh, daarom natuurlijk," gaat Anja naar binnen. We zijn allebei kletsnat. "Verdomme, nou is alles weer zout geworden". Mazzel trekt zich er niks van aan en komt weer te voorschijn. Monter loopt ie het dek op, "Er zullen nu zeker vliegende visjes aangespoeld zijn".

02 februari 2006 01.00 UTC Pos. 12 graden 27 min Noord & 55 graden 10 min West. Dagafstand 160 mijl.

Midden in de nacht en nog steeds 27 graden in de boot. Buiten een graadje koeler. Vanmorgen een fors brekertje in de kuip gehad tijdens Anja's wacht. Over de windvaan, pardoes in de kuip. Loopt weer heel snel weg, alleen de kuipkussens zijn nu weer zout en nat. De hoezen er af en in de wasmachine waar Anja het spoelprogramma er op los laat. Drogen doet het hier heel snel!

Anja's vlechtjes zijn er uit........ Een uur en drie kwartier duurde dat!

Vanmiddag opgelopen door een olietanker zo groot dat er een Jumbo op zou kunnen landen.

We denken zaterdag nacht rond deze tijd in Tobago aan te komen, dat is niet praktisch in het donker want in principe lopen we geen vreemde havens aan in het donker. Varen we Tobago voorbij dan komen we 12 uur later in Trinidad aan en da's beter want dan schijnt de zon.

Financieel niet zo goed want aankomen buiten kantooruren kost een vergoeding van 50,-- Us$ vanwege "Overuren" welke de douane e.d. moeten maken. Officieel moet je je direct bij aankomst melden, ik denk dat maar weinig zeilboten dat doen als ze net een paar weken op zee gezeten hebben....

03 februari 2006 01.00 UTC Pos. 12 graden 08 min Noord & 58 graden 01 min West. Dagafstand 171 mijl.

Nu, midden in de nacht, 28 graden binnen en 27 buiten. Weer zo'n dag uit de folder, we worden verwend! Nou ja, verwend? We hebben de sleepdynamo binnen gehaald omdat Mazzel graag een visje wilde. Nou krijgt ie elke nacht wel een paar vliegende visjes op het dek, maar een echte Dorade zou ook wel weer eens lekker zijn. De sleepdynamo en een vislijn tegelijk? Altijd problemen! Dus moeten we kiezen. De sleepdynamo bestaat uit een dynamo (linker foto) en een schroef op een as (rechter foto).

Afbeelding / Picture

Er tussen zit een lijn van 30 meter. De schroef en as hebben we zelf gemaakt van een gekregen buitenboordmotor schroef en een stuk rvs buis met draadeind .

Afbeelding / Picture

De vorige (originele) sleepschroef hebben we verloren tussen de Canarische eilanden en de Cabo Verde. Daar verdenken we Mazzel nog steeds van! Het werkt allemaal heel simpel. Je gooit de schroef over boord, viert langzaam de lijn uit totdat ie strak staat.

Afbeelding / Picture

 De schroef gaat door de voortgang door het water draaien en via de lijn wordt die beweging over gebracht op de dynamo.

Afbeelding / Picture

Gevolg, gemiddeld een ampere of 2 ....3 per uur. Lijkt niet veel, maar in 24 uur is dat toch 48 tot 75 amperes. Genoeg stroom om elke dag vers brood te bakken met de broodbakmachine. Maar dat binnen halen blijft een probleem. De boot moet echt stil liggen als je de lijn binnen haalt. Doe je dat niet? Dan wordt je beloond met een kronkel touw waarmee je al gauw een uurtje zoet bent om uit de knoop te halen! Uiteindelijk vangen we niks, dus gaat de schroef na een uurtje weer te water.

Dit wordt onze laatste nacht op de Atlantische Oceaan. Morgenavond gaan we aan de noordkant bij Tobago de bocht om naar beneden, richting Trinidad. We varen dan op de Caribische Zee. We komen te laat bij Tobago aan om daar te ankeren, maar we zijn dan wel de volgende ochtend in Trinidad, kunnen we dat met het zonnetje aan binnen lopen.

Uit de boordbespreking vanmiddag is het volgende naar voren gekomen:

1. De oceaan is anders dan we ons voorgesteld hadden. Zeker in het begin vonden we de golven best hoog, alles went en nu kijken we er wat anders tegen aan.

2. In de folder staat blauwe lucht en blauwe zee. Dat hebben we eigenlijk pas de laatste week. De eerste week was alles nogal grauw en grijs, maar vergeleken met de grote groep boten die in december over stak, hebben wij het prachtig gehad. Eigenlijk alleen de eerste nacht geen wind gehad, daarna minimaal 15 knopen maar meestal rond de 20, een paar keer wat meer.

3. Na 3 dagen waren we gewend aan het ritme van waken en slapen, en na een week waren we alle benul van tijd kwijt, en dat is een heerlijk gevoel.

4. Het varen hier is een doorlopende kick. Alleen bij vertrek kun je je weer & wind uitkiezen, daarna krijg je wat je verdient.

We zijn twee schepen tegen gekomen en die waren zeker niet over ons heengevaren, ook als we niet opgelet hadden. We hebben een koers geprikt van 275 graden, de windvaan ingesteld en dat was het eigenlijk. Als de wind een beetje draaide, draaide de koers mee. Meer dan 10 keer zijn we niet aan de vaan geweest, geef het ding de ruimte en je krijgt rust terug. Aanrader! De meeste tijd, 98%, hebben we over bakboord gevaren, eigenlijk altijd met een of twee riffen in het grootzeil. Daarnaast heeft bijna altijd (op twee dagen na) de genua vol op de boom gestaan aan stuurboord. Bij weinig wind aan bakboord de halfwinder bij, maar dat heeft maar een dag of zo geduurd. De twee dagen met echt veel wind heeft de kotterfok op zijn boompje gestaan i.p.v. de genua. Het gevoel van ruimte is niet uit te drukken. Dagen en nachten aan een stuk in dezelfde richting doorvaren.......

5. We hebben ontzettend veel bijgeleerd en dat is fijn, ruimte zat om te experimenteren!

6. Deze tocht is zo leuk dat we allebei een beetje weemoedig waren toen we ontdekten dat het bijna afgelopen is, maar aan de andere kant is het natuurlijk prachtig om in een stuk wereld aan te komen waar we nog nooit geweest zijn.

We hebben nu 2003 mijl (gps) afgelegd en nog zo'n 220 te gaan. Op het log hebben we wat meer afgelegd, slingeren een beetje. We hebben een gemiddelde gelopen van 6,5 knoop, netjes als je rekening houdt met de behoudende manier waarmee we met de boot omgaan. Moet de wereld nog rond!

Oh ja, nog een kleintje: Elke minuut rolt de boot 10 keer van links naar rechts en van rechts naar links. Soms wat meer, soms wat minder. Dus als we in Trinidad aankomen zijn we zo'n 230.000 keer heen en weer geschommeld! Dan zal straks het lopen op de wal wel weer wennen zijn!

04 februari 2006 02.00 UTC pos. 11 graden 27 min Noord & 60 graden 39 min West dagafstand 168 mijl.

Alweer zo'n dag uit de folder, maar dan spannend! We krijgen om 16.00 land in zicht! Het eiland Tobago, we zijn in de Carieb!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Inmiddels is het midden in de nacht geworden en hebben we het eiland aan de bakboordzijde, ongeveer een mijl of 8 afstand. We varen parallel aan het eiland aan de westkant naar het zuidwesten richting Trinidad.

Hoewel we onszelf op de kaart zien varen, blijft het toch spannend. De vuurtoren welke op de kop van het eiland staat kunnen we niet vinden, die blijkt het inderdaad niet te doen. Een wit flitslicht wat op een rots zou moeten staan blijkt een rood knipperlicht te zijn. Wat moet je nu geloven, je ogen of je beeldscherm? We hebben voor het beeldscherm gekozen, dus doet Anja nu haar dutje en schrijft Hans dit verhaal bij een bak koffie.

Afbeelding / Picture

Aan stuurboord hangt het bijna halve maantje op z'n rug te doezelen, er onder vaart een tanker die richting Panama gaat. We hebben nog 70 mijl te varen, we denken straks, dus zaterdag 04 februari, rond een uur of elf lokale tijd aan te komen. (Een dag eerder dan we dachten, maar wat wil je, als je dagen achtereen op zee zit vergis je je wel eens!!)

05 februari 2006 07.00 UTC

Als het licht wordt zien we Trinidad voor ons liggen. We moeten weer allerlei dingen gaan regelen, de rust is voorbij. Allereerst Anja's zelfgemaakte gastenvlag omhoog.

Afbeelding / Picture

Rommel op de boot een beetje opruimen. Genua inrollen, de ophouders en neerhouders van de spi bomen weghalen.

Afbeelding / Picture


De Ad-Fundum Nederlandse "Fiddlesticks rond de wereld" vlag komt ook omlaag. Die heeft nu ruim 9 maanden gewapperd en ziet er niet meer uit.

Afbeelding / Picture

Tijd voor een nieuwe. Hans heeft er 5 gekregen bij het afscheidsfeest. Kunnen we nog even mee vooruit!

Afbeelding / Picture

Rond de klok van twaalf lopen we Chaguaramas bay binnen. We roepen de "Vagebond" op maar krijgen geen antwoord. Die verwachten ons pas morgen, hebben de marifoon niet bij staan. In de verte zien we de "Gaia" van Ben en Sabrina liggen.

Onze eerste oceaan oversteek zit er op. We ankeren, en nog eens en nog eens en nog eens, waarna we eindelijk op een goed plekje liggen.

Allemaal mensen die we nog kennen van eerder. We besluiten de dag met een fijne barbeque. Alle nederlandse schepen zijn er bij. Suwarrow Blues, Myrdinn, Pelican, Gaia, Vagebond, Meta, Margarita, Catch 22.

Dan niet te laat naar bed, we zijn moe!

Ps 14 dagen en 22 1/2 uur hebben we er over gedaan 2.253 mijl.

06 februari 2006 04.25 UTC Positie Chaguarames Bay Trinidad.

Grijs en grauw deze middag en regenen met/als pijpestelen. Hapje op de wal gegeten en vanavond naar de finale American Super Ball gekeken in het restaurant van Peaks Boatyard. Hardstikke spannend zo'n wedstrijd, de "geelen" (kleur pakje) hebben gewonnen en da's leuk want al die amerikanen, en dat zijn er hier veel, waren voor de "blauwen".

Voor de kenners, de blauwen waren de Seahawks uit Seattle, "onze geelen" waren de Steelers uit Pittsburg. De laatsten hebben mede door ons juichen na 26 jaar weer eens gewonnen! Alles op z'n Amerikaans en wie speelden er tijdens de pauze live? The Rolling Stones, helaas maar met twee nummers. Dat zie je niet in de finale Ajax Fijenoord! Omdat dit een bij uitstek mannen sport is zijn de dames buiten op het terras blijven zitten, hebben het zeker zo leuk gehad als de heren, alleen............. juist, geen Rolling Stones!

06 februari 2006. Chaguaramas Trinidad. Maandag.

Vandaag ingeklaard bij de douane en immigration.

Officieel moet je direct inklaren als je Trinidad binnen komt. Met direct bedoelen ze ook DIRECT. Zo niet, kans op heavy fine, zeg maar grote boete. In het weekeinde en door de week buiten de normale kantooruren, moet je "overtime" betalen. Zeg maar overwerkgeld. Dat kan in de papieren lopen, in de pilot staat dat het in 2003 al 45 US dollars was. Onze pech was dat we zaterdag morgen aankwamen, dus moeten we "overtime" betalen, en vaak ook nog de kosten van de taxi voor de wetsdienaren die ons komen helpen.

Nou vinden wij het zinloos om die brave mensen in het weekeinde lastig te vallen, dus hebben we vandaag ingeklaard. 

Die immigrations mannen doen hun werk heel precies en secuur, dat moeten we respecteren, zij hebben strepen en zijn hierdoor in hoog aanzien en dienen alszodanig benaderd te worden. Veel westerlingen kijken neer op mensen in uniform, hier is dat dus precies andersom. Je moet dus oppassen wat je doet en je verhaal klaar hebben.

Op 23 december hebben we ons uitgeklaard op Sal in de Cabo Verde. Je krijgt daar een bewijs van, wat je op je volgende bestemming weer in moet leveren en als je dat niet meer bij je hebt ga je fout. Op onze Cabo Verde uitklaring stond dat we naar Suriname zouden gaan, dat was ook ons plan. We zijn niet op 23 december vertrokken vanuit de Cabo Verde, maar op 20 januari 2006. We zijn dus een maand "kwijt".

Wat zegt de official: "Where are the papers from Suriname?" "We didn't go to Suriname Sir," was ons antwoord. "But your papers say that you were going there!" "Yes Sir, indeed, but we didn't go there."

"How long did your Atlantic crossing take?" "Three weeks Sir", we liegen er gauw een weekje bij.

Hij niet dom, kijkt op de kalender en zegt: "Still three weeks missing, where have you been?"

"We had engine problems that needed to be fixed, took us three weeks, Sir". "Where was that and who did the repair?" "Mindelo, we did it ourselves, Sir".

Hij loopt naar de kaart van de wereld en wijst op Zuid Afrika. We wijzen hem de weg op de kaart, naar boven en dan naar links, bij Gambia.  

Hij kijkt ons aan en "plof, plof" daar staan de stempels. Geen overtime en tevreden lopen we naar buiten. We mogen drie maanden blijven. Maar Wodan, de dondergod heeft alles gehoord en aanschouwd en straft ons buiten direct af met een hoosbui van heb ik jou daar. Gauw een restaurantje binnen, "die zijn we ook te vlug af!"

Verder lezen? Klik op "Trinidad" in de balk links.



Created with EasyPage